Sa pagpahilayo

Nakahukom ako nga sa hinayhinay mopalayo gikan sa kadaghanan. Nakita ko ang panginahanglan nga molihok diha sa pipila ka pudyot nga sirkulo sa mga tawo. gibati ko ang kalaay ingon man ang kawalay kapaingnan. Sa hinayhinay nalangkat ang maskara nga gipalig-on sa pulong pangalgad, kaangayan, ug kahimayaan alang sa Dios.

Inanay nga nitumaw ang daang dunot nga sistema nga nigitib sa bag-ong hulagway ginamit ang pulong kaluoy bisan dili pinasikad sa kaangayan.

Ang tanan nagasukad ra man ug nagsubay sa kakawangan ug sa kawalay pagpakabana. Ang mabanhigon angayang tabangan kay lagi higala ug kaila, ang gibanhigan angayang ibutang sa kalimot kay lagi maro, kawatan ug dili kasaligan.

Butang nga hangtud karon malisud tugkaron tingali halawom ra kaayo ang kahilom sa Dios nga wala dayon makit-i niya ang kakawangan sa iyang mga alagad.

Nahanaw ang kanhiay nga kadasig nga motaak sa gitarokan sa kanhiay’ng hinagoan aron kapahulayan panahon sa pagbangotan.

Lain na ang nipahimulos niini nga bisan sa kahigayonan nga nakapahimulos ang wala makaako nga mopaambit sa bisan unsang pagpakabana. Ang tanang suliran sa gihapon nidat-og sa samarang kaugalingon. Gianinaw ang palibot. Pagkadaghan sa mga mayam-irong mga panagway nga nagpaabot sa pagkahilukapa. Mga panagway nga mibahakhak tugob sa kalipay human makahakgom sa mga kaayohan nga hinagoan aron kanila makapaambit.

Sa pagtak-op sa ganghaan sa hagip-ot nga lawak sa mga kabalaka. Nakita ang ko ang diyotay’ng kahayag nga nibathay sa agtang sa kakawangan. Ang pag-inusara ug paghilom ug dili pag-usik sa mga pulong sa kahibalo ngadto sa mga tawo nga nipili sa kinabuhi sa katapuskan ug kakawangan.

Tinuod, nahimong himsog ang ilang panglawas apan nahimong haw-ang ang ilang kalag. Ang ilang mga pasiatab nahimong agonias sa mga diwa  nga nagkondenar gumikan sa kawalay kapaingnan sanglit ang nagdumala nalumsan man sa kapakyas aron mabilin ang kabilin nga gisugyot sa pudyot nga mga gamhanan aron kabilin sa kanhi mahimong mapahimuslan.

Sa hinayhinay nga nagkahanap ang tanan, wala na ang singgit sa kastigo. Nibanos ang kahilom nga bugtong ang kamatayon lamang ang makahatag. Nunot niini ang lubong nga nag-inusara nga walay timailhan nga kini giduaw pa.

Ug nganong mangindahay man nga duawon nga kun sa buhi pa giisip man ang gilubong nga sangpiton lamang panahon sa panginahanglan, samot na karon nga bisan ang patay’ng lawas dili na magmabungahon pa?