Dili sa tanang mga higayon kita magsabasaba. Dunay mga higayon nga kinahanglang mohilom kita aron mas matugkad nato ang lingtunganay sa tanang mga hitabo sa atong kinabuhi ug sa atong palibot. Ang kahilom mismo usa naman ka mensahe. Mensahe nga kun buot hunahunaon dunay gahum.
Kini tungod kay ang buot mopaabot ning maong mensahe seryoso ug solemne. Dili sama sa uban nga kasa kaayo ug saba apan diay mabaw ra diay ang ilang buot ipasabot.
Hinunoa ila lamang kining gihimong defense mechanism agig pagtago sa ilang vulnerability.
Sama gud na sa mga higayon nga mopasiatab kita sa mga butang nga atong nakab-ot diha sa atong kinabuhi ug sa atong edukasyon.
Hinuon dili ikalimod nga matag tawo dunay garbo ug normal lang pud nuon nga atong ipasiatab ang atong mga hinagoang kalampusan.
Apan kun himoon nimo kini uban ang tinguha nga imong hurawon o imong lupigan ang kadaghanan nga nahimong kontento lamang sa ilang nakab-ot sa kasamtangan nan, dili na kana maayo.
Kay dunay mga tawo nga tingali mahimo natong hukman nga mubo ra gyud kaayo og pamisar apan lawom diay kaayo og espiritwalidad.
Mga tawo kang kansang kayano, angayan kitang masina kay sa maong kayano nahuptan man nila ang tinud-anay nga kahulogan sa kinabuhing malinawon ug malipayon.
Dunay uban nga kanunay naggukod sa kalipay ug alang nila idlas ang tanan kay ila man pud kining mugna.
Nahapugwat ang akong paghikatulog sa dihang daw sa may nikitkit sa akong tiil. Abi og ungo ang ako man diayng iro nga ginganlan og snow.
Playful kaayo siya apan kuyaw kay wala pay bakuna. Siya ang nitugaw kanako kay diay buot na siyang magpagawas sa iyang hugaw.
Maayo pa ang iro nasayod sa ritmo sa iyang kinabuhi samtang ako usahay dunay mga higayon nga magkagusbat pa ang panaw.
Kay lagi ako magsabasaba man usahay diha sa akong panaw ning kalibotan nga sama nako puno usab og mga latagaw.