Naabtan na og 60 ka tuig ang insurhensiya mugna sa Communist Party of the Philippines, National Democratic Party ug ang ilang armadong pwersa nga New People’s Army (NPA), apan hangtud karon wala pa gihapon kini matapos.
Daghan nang mga kinabuhi ang mga nakalas, gikan sa habig sa mga rebelde, sa gobiyerno ug mga inosenteng sibilyan ug bilyones ka pesos nga ekonomiya sa mga apektadong lugar ang nausik tungod niini.
Daghan nang mga presidente ang nisuway og mga peacetalks apan silang tanan napakyas.
Bisan gani si Presidente Duterte nga gidudahan kaniadto nga may pagka “walhon” pakyas usab.
Apan dili sama sa ubang mga nangaging presidente nga naglaom nga mabuntog ang insurhensiya pinaagi sa peacetalks lahi ang kang Duterte.
Di na ipamugos ang peacetalks, ang gobiyerno na maoy mohimo og mga pamaagi aron di na mahaylo sa mga komunista ang mga tawo sa mga hilit nga rehiyon pinaagi og pagbubo sa tanan nilang gikinahanglan.
Gitahas kini ngadto sa bag-ohay lang gitukod nga National Task Force to End Local Communist Armed Conflict pinasikad sa Executive Order No.70 nga gipirmahan ni Duterte karong tuiga.
“Whole-of-nation approach” ang estilo nga gamiton pinaagi sa pagsulbad sa problema diha mismo sa mga kabarangayan nga maoy hinungdan nga dunay mga nagrebelde.
Sa panahon ni kanhi presidente ug karon House Speaker Gloria Macapagal Arroyo gilusad ang “Oplan Bantay-Laya” ug “Oplan Bayanihan” sa panahon ni kanhi presidente Noynoy Aquino. Apan bisan paman sa mga maayong resulta, nagkuwang kini aron hingpit nga mapapas ang insurhensiya.
Usa sa mga rason nganong daghang nadani nga mag-rebelde mao kining mga human rights abuses ngadto sa mga kabus nga binuhatan dili lang sa militar o kapolisan kondili sa mga impluwensyado usab nga mga tawo.
Kun patas ang proteksyon dili mahiubos ang mga tawo ngadto sa gobiyerno. Lisud sab linglahon ang mga tawong edukado ug busog sa batakang serbisyo sa gobiyerno. Mao kini ang yawe aron di mahaylo ang mga kabus nga magrebelde.