Niining nahitabong kasungian tali sa Pilipinas ug China tungod sa isyu sa West Philippine Sea, daghang mga Pilipino ang nanawagan nga i- boycott ang mga produktong ginama sa maong nasud tungod kay sa ilang tan-aw grabeng pangdaog-daog ang gibuhat niini sa Pilipinas.
Sa pagkatinuod sayon kini litukon apan lisod buhaton. Tungod kay sagad sa mga gipanggamit karon diha sa mga panimalay hangtud sa mga dagkong pabrika ug industriya ginama sa China o ba kaha adunay mga piyesa niini nga sa maong nasud lang gyud gihimo. Gikan sa pukpok nga dagom hangtud sa barko, mahimo sa mga pabrika sa China, wala ra sa kumingking ang Pilipinas.
Gawas nga wala kitay kapabilidad paghimo og mga produkto nga makatupong sa produksyon sa mga Intsik, batasan pa gyud sa mga Pilipino ang pagpalit og bisan "pirated" basta imported.
Busa, bisan di kabentahaan ang kalidad sa produktong Pilipino, tungod kay di man imported amagon na lang di pa gyud kini mahalin.
Kini maoy usa sa mga hinungdan nganong ang mga lokal nato nga manufacturers nangabangkarota kay wa may mopalit sa ilang produkto kay aduna may abundang "Made in China" nga mapalit sa mas baratong presyo. Nganong mas mahal ang locally made? Kini tungod sa kamahal sa labor costs, production costs, materyales ug uban pa nga nakapaantos sa mga local manufacturers.
Kun duna may pang-export ang Pilipinas di paigo ang halin niini aron makapasaka sa kalidad sa kinabuhi sa mga Pilipino kay kuwang ang makinarya sa produksyon dinhi ug daghan usab ang kakompetensiyang nasud.
Ang solusyon niini, palit lang og imported kun way kaparehas nga lokal nga produkto dinhi. Kun himsog ang mga lokal nga patigayon mabira niini ug matabangan ang lokal nga ekonomiya ug sa pagdagan sa panahon, molambo ang local manufacturers ug makaparang na sa produksyon sa China ayha pa kita maka-boycott sa ilang produkto.