Bisan sa kataas na sa teknolohiya sa pagkakaron, aduna gihapoy pipila ka mga tawo ingon sa nabiyaan sa panahon. Nga wala mahiuban sa kalamboan, kay wala man manumbaling sa mga kalihokan o kauswagan sa palibot.
Unsaon wa man magpakabana, nga ingon sa estranghero sa iyang kaugalingong palibot.
Gumikan kini sa dili mahiligon sa pakiglambigit sa isigkatawo. Aron mahimong kabahin sa katilingban nga mauswagon. Diin daghang tinubdan sa oportunidad nga kakuhaan alang sa maayong kinabuhi. Nga kapuslan ang binag-ong batakang panginahanglan nato, sa kasayon ang mga imposible kaniadto.
Halos tanan mahimo na sa dinalian ug kahamugaway, nga dili na mahasol. Makalingaw nga mopawagtang sa kalaay, kay kita man ang magbuot kutob sa gustong mahimo, nga palambuon o palapdan ang limitado nga oras sa mga gimbuhaton nato. Sa ingon mas modaku ang kahimoan sa hamubong panahon.
Busa , di kita motugot nga mahibilin sa paspas nga kalamboan. Aron di sab kita maulahi sa pagkab-ot sa mauswagong mga benepisyo sa pagpakabuhi. Dili nato ilansang sa kagahapon ang makapuol nga kahimtang, nga kinahanglan maoy buhion ang karon sa ato'ng pagpakabuhi nga makab-ot ang kalampusan.
Kun di kita moduyog sa karong panahon, may posibilidad nga mahubsan kita sa paglaum nga kab-oton ang gidamgong kaharuhay. Mahisama kita sa gi-inanay nga gihukasan og kusog, ingon sa himatyon sa kapit-os nga mabuhi. Pahimusli ang kinabuhi kay di na kini mobalik, kun kini bawion na sa kahitas-an.
Sa laktud dili maayo ang mag-inusara, kalagmitan di kita hingpit malipayon kun dili kita aktibo makig-abin sa mga tawo. Diin dinhi mahagit kita sa maisogon nga pakigbisog sa madaugo'ng kinabuhi nga malaumon ug tugob sa kadasig.