Ang kabililhon sa usa ka butang, nag-agad kini sa kadaku sa kapuslanan nga maidulot ini sa kinabuhi. May mga higayon, nawala na kilatis o ang hiyas sa iyang kabililhon, nga sa dugay panahon, iya kini'ng napahimuslan. Hangtud giisip na niya'ng basura nga gihan-ok sa suok, naghulat sa uyamot nga mohipos ini.
Alang kaniya, ang mga butang nga iya na'ng gisalibay, nawad-an na kini'g kapuslanan, apan naghata'g sab kini'g daku'ng opurtunidad sa uban, nga iya sab kini kapahimuslan sa iyang pagpakabuhi. Sa ato pa, ang unsa mang bililhon ni'ng kinabuhia, aduna gyu'y kinutuban. Kanus-a man kun kini sa atong pangagpas, dili na makahatag sa kaugalingon nato nga panginahanglan.
Lumalabay lang ang butang sa iyang kapuslanan, apan magpabilin ang iyang kabililhon, kay oportunidad og paglaum kini sa ubang tawo, nga nangandoy og mutya o bulawan sa mga basura, nga himuong tinubdan sa iyang pagpakabuhi. Sa mga diskarte sa pagdiskubre'g laing kapuslanan, maoy maghatag kaniya'g inspirasyon, aron iya kining palambuon ang kabililhon sa butang nga gibasura na
Mao usab ang atong pagkatawo, ampingan nato'ng mosilak nga mahimong bulawan ang atong kabililhon diha sa katilingban. Kun dili ta makasilbi sa uban, mahulog nga wala kita'y kapuslanan alang kanila.
Apan di sab ka nila ibasura kundi ituboy ka paitaas nga ilhon ang pagkabulawanon sa kasingkasing mo sa pagsilbi sa imong kabililhon, isip tawo nga may malasakit nga kapuslan sa uban.
Busa kanunay lig-onon ang atong pagkatawo, ayaw itugot nga madaut ang maayo mo'ng imahe. Humana ka nila kapusli, apan ang imong kabililhon dili mohupas, nga katukoran ka'g handuman sa imong maayo'ng binuhatan.
Nga magsilbi nimong kabilin sa mga kaliwatan, aron himuon kang ehemplo nga maitisok nga patubuon sa kasingkasing nila, ang kabantug sa imong kabililhon.