Ang paglaum maoy nagsugnod kanato aron kita madasig nga pursigido sa mga butang nga gitinguha ni'ng kinabuhia. Nga ang kalisud o ka-imposibilidad nga kini kab-oton, di ni makapabugnaw sa kainit sa iyang pagpadayon. Bisan kaugtason na siya, ang paglaum mao'y nagdugang og kusog sa paglahutay.
Kun unsa man ang kalidad sa atong panghunahuna, nga nakapukos sa kalihokan nga mugna sa mga maayo'ng desisyon, di ka sab magmadaugon nga isustener ang masinati'ng mga problema, kay wala kini ipundasyon sa kalig-on sa paglaum. Nawala na'ng kusog ug kadasig, sa pasiuna pa lang nga tay-og sa mga pagsulay, mitalaw na nga hilabiha'ng kakapoy kay nahukasan sa paglaum.
Matud pa's panultihon, "atubanga ang kahayag sa adlaw, ug wala kay makita nga anino". Sa ato pa, ang pagtutok sa kahayag sa paglaum, wa kay makita nga anino nga mobabag sa imong kalampusan, di ba'? Mas bentaha nga ato sab kini'ng sagupon, ang ingon ini'ng matang sa tawo nga malaumon sa tana'ng butang nga pangandoyon, kay may tugbang nga ganti kini'ng mapaabot.
Aron sab di mawad-a’g kapuslanan ang paglaum, ayaw kalimot, patas-an ang puhonan mo, pinaagi sa pagpailob. Kay ang grasyang madawat mo, wa say igo'ng kabutangan sa imong kahinangop, kay nagmadaugon ka's imong kinabuhi. Dili mo usab kahinugnan ang pagpamahin sa uban sa imong naangkon nga kabulahanan. Aron kadugangan sa kahitas-an ang panahon nga imo ni kapuslan.
Busa unsa ma'y pagkabutang nato karon ni'ng kinabuhia, ang paglaum maoy prebilihiyo'ng gawasno'ng gihatag, ilabi na niadtong may pangandoy ug matinud-anon sa pakigbisog, nga way kukahadlok nga andam mosuong sa makaugtas nga hagit sa kinabuhi. Ayla'g kalimot nga kanunay ikwentas ang gahum sa pag-ampo, dili kay anha mo na ni isul-ob o gamiton kun hingpit ka na'ng di kahimo.