Ang tiunay nga pagtabang

Ang tawo nga anaa sa kaapiki sa panginahanglan, mangita gyu’g paagi nga makakapyot aron makaremedyo pag-angkon sa tinguha, bisan kini supak sa iyang kabubot-on. Kita pud nga may kasingkasing gitugahan sa pagtabang, wa sab magpanuko sa paghatag. Ang kantidad o salapi nga imong gihatag, dili kadto pagtabang kun di buhat kadto sa kaluoy, aron aduna siya’y magamit.

Bentaha gyud ang pagkamatinabangon, dili lang ang pagtubag sa iyang diha-diha nga temporaryong kasulbaran sa gitabangan. Ilabi na nga bokal sa kahiladman nimo kining gihimo, nga way kondisyon o pagpaningil og balos. Labing maayo nga makakat-on kita sa tiunay gayud nga pagtabang.

Di nato pahimuslan ang tawo nga anaa sa kahuyangon nga kahimtang. Dili igo ang kaluoy, gikinahanglan nila ang tabang nga ato silang mahatagan og paglaom nga molig-on sa ilang pakigbisog. Atong ipamahin ang katakos sa pagtudlo nila nga mahisama nato nga makabaton og mahayag nga kaugmaon.

Matud pa, puslan man nga naluoy kita ato  na lang ihatag kutob sa mahimo, ang tanang masarangan nato, nga mapalig-on ang ilang panlantaw ning kinabuhia. Ato siyang hulmahon nga may kausaban nga makat-on sa kakugi sa paningkamot. Ato siyang buligan nga pun-an sa tanan niyang kakulangan.

Kun kini ang atong hiyas sa pagkatawo,  sa katilingban kita alang kanila, kita mga bulawan, nga ilang gisandigan. Nagbilin ka’g maayong binuhatan aron ibarug ang imong kadungganan.Bantayog ka sa ilang panumdoman nga di malimtan nga ikaw tumbasan sa way kinutobang pag-ila’g utang kabubot-on.

Ang  Dios usab maghatag kanimo sa tanan aron ikatabang mo sa uban.