TUMONG: Ang tinguha sa pagpahigmata nga ang pagkabalaan tawag natong tanan.
Usa ka adlaw dunay panday nga mituktok sa pultahan sa maguwang: “Sir, basin duna kay angay ipabuhat dinhi sa imong panimalay sa usa ka panday nga sama nako” pangutana sa panday ngadto sa maguwang. “Maayo! “Lagsik nga tubag sa maguwang. Kita ka anang gikanal diha sa unahan? Wala unta na niadto apan ang akong silingan, ako man unta ni siyang manghod maoy nilungag niana sa nilabay’ng semana. Apan mahayan niya ang iyang gihimo kay patagmon ko siya! Na hala! Duol sa akong kamalig, atua didto ang pinundok nga troso. Buot ko nga imong kuralon kining akong panimalay sa taas nga koral aron ni bisan anino na lang sa akong igsuon dili ko hikit-an!” maisugong mando sa maguwang. “Nasabtan ko Sir, ang buot nimong ipabuhat ug ako gilayon kining himuon” matud pa sa panday. Dayon milakaw ang maguwang. Gabas, dukdok, gabas, dukdok maoy gihimo sa panday. Tibuok adlaw siyang nagtrabaho ug unya...Usa ka tulay ang iyang namugna, tulay nga midugtong sa duruha ka managsuon. Sa pag-abot na sa maguwang gikan sa lakaw iyang nakita ang iyang manghod nga malipayon kaayo nga nag-ingon: “Manoy, maayo kaayo ka nako kay bisan pa man sa akong gisulti ug gibuhat, imo pa gyung gipatukod kining maong tulay” ug nag-abot sila sa tunga-tunga. Pagkakita niini, gikabiba dayon sa panday ang iyang mga gamit aron molakaw apan gitawag siya sa maguwang: “Ayaw una! Aduna pa ko’y ipabuhat nimo!” Buot ko untang magpabilin,” matud sa panday, apan daghan pang mga tulay ang akong tukoron.”
Ang gihimo ni Obispo Teofilo Bastida Camomot mao ang pagdugtong sa matag tawo nga iyang nahimamat sa iyang kapanahonan. Ang iyang pahiyom, ang iyang pakigkukabildo ug paghimo og mga buhat sa kaluoy sa ginagmay nga paagi dako ug gamhanang kahimanan sa pagdugtong sa tawhanong kalibutan diha sa pagtuo, paglaum ug paghigugma.