Lunop sa kuwaresma

Bulan sa Abril ug misugod na paglabok ang kainit sa panahon, ug dili lamang tuyoon nga pangulbaan gayud ang mga mag-uuma dinhi sa sityo Sangang Lunhaw kay ang maapektohan mao man ang ilang pananom.

Kining sityo Sangang Lunhaw dunay sapa mitadlas sa kasingkasing sa balangay. Ug si Mado nga anak sa magtiayong mag-uuma nga sila si Intong ug Maria, gibati nag kaguol kay plano ra ba niya ang moeskuyla siya karong sunod tingbukas sa klase.

Anaa na siya sa ikaduhang ang-ang sa hayiskul ug duna nay hinigugma nga si Adelina nga anak sa tubigtubigan dinhi sa ilang sityo — ang  magtiayong Kanor ug Talina.

“Nagsugod na ang hulaw, Del,” ni Mado ngadtong Adelina dihang nagkita sila sa may sapa. “Tan-awa ra god ang sapa, hinayhinay nang mikunhod ang tubig. Ug sa sunod semana mohubas na kini...”

“Lagi, uy, Mado. Luoy kaayo ang mga tanom dinhi sa ato,” ni Adelina nga mitan-aw sa nagkaanam na nga pagkibra sa tubig.

“A, kining, Del, lain ang ato, tinuod ba gyud nga mahal mo ako?” mitutok si  Mado sa dalaga. “Ngano man diay, nagduda ka nga duna koy laing gihigugma gawas nimo. Ikaw ra may akong uyab, Mado...”

“Unya, nganong hangtod karon, wala pa gyud ko kahawok nimo,” seryoso nga namulong ang  ulitawo.

Mipahiyom si Adelina, “gusto kang mohawok nako, Mado? Unya na lang kon makatapos na ta sa hayiskul...”

Unya kalit may nabati silang daguok sa tubig. Kusog nga bul-og nga nagkanuos ug dali rang misapa sa tampi sa sapa.

“Uy, hala, Del, dunay buhawi sa bukid, dakong ulan didto ug kuyaw kaayo nga maglunop dinhi sa atong sityo!” Tinuod gyud kay wala dangtig dugay, diha na man ang tubig sa ilang tiilan. “Mga silingan, miawas ang sapa! Lunopppp! Panagan mo sa bungtodddd!”

Ug karon pa si Mado mahinumdom, tungod sa kakuyaw nga nagsapnay diay siya kang Adelina kinsa ingon sa wala poy kibo nga mora’g giganahan, ug mihugot pa gyud og gakos si Adelina kang Mado. (Kataposan)