Wala gyod makapadayag si Elmer sa iyang gibati ngadtong Aliyana kay matag higayon nga anha siya sa atubangan ni Aliyana daw giyawihan ang iyang dila. Kausa, nakigpanuroy si Aliyana kaniya sa bungtod nahimutang ibabaw sa ilang balangay ug didto ingon sa naghuwat si Aliyana sa pagbungat niya sa mga pulong nga iyang gibati, apan sama sa naandan nahimo gihapon siyang amang, dili na hinuon siya makapadayag sa matuod.
Unya, usa ka hapon nananghid si Aliyana kang Elmer nga mokuyog siya sa iyang tiya Noling sa Manila.
“Paeskuylahon man ko ni tiya Noling, Mer,” hinay ang tingog ni Aliyana.
“Pag-ayo-ayo didto sa Manila, Day,” hinay niyang sulti.
Busa, kay wala na man si Aliyana ingon sa gikaligutgotan ni Elmer ang iyang kaugalingon ug usahay magpangyawyaw siya, “Boang ka, Gago Ka, Elmer!” Milanog ang iyang tingog sulod sa iyang lawak. Ug matag gabii iya na lang damgohon si Aliyana, sa iyang paghinanok ug ingon man sa iyang pagbangon sa sayong buntag.
Milabay ang daghang adlaw, bulan ug katuigan. Usa ka hapon didto sa bungtod, dihang nakalugar siya’g suroysuroy, mipaingon siya sa dakong punoan sa lomboy. Daghan na kaayong mga bunga ang lomboy kay tingbunga karong bulana. Unya nakurat siya sa iyang nakita kay may usa ka babaye nga nagbarog ilawom sa lomboy nga nangab-ot ug nagkaon sa bunga niini. Ug nakatuaw si Elmer sa hilom, “Aliyanaaa” kay mao kini misugat sa iyang panan-aw. “Aliyana, ikaw kini,” ni Elmer nga midalig kupot sa bukton sa babayeng iyang gikamingawan sa dugay nang katuigan. Misamot kini ka guwapa.
“Elmer, dili ko malimot dinhi,” ni Aliyana nga nag-usap sa bunga sa hinog nga lomboy.
“Oo, Aliyana, dili gyod mahitabo nga malimot ka, ug hasta pod ko, dili mahitabo nga malimot sa bungtod, ug matag gabii ikaw ang unod sa akong mga damgo,” ug wala damhang naggakos ang duruha ug may mga pulong nang migawas sa baba ni Elmer nga nagkanayon, “Gihigugma ko ikaw, Aliyana....” (Kataposan)