Sayong buntag. Kling! Klang! Klak! Bog! May mga kasikas nga nadungog ni Sonia gawas sa ilang lawak. Nilili siya sa bintana. Nakita niya ang ilang silingan nga si Charlie. Nagdiskarga og tayrings, jack ug reserba nga ligid. Naplatan og ligid ang Isuzu Crosswind niya nga asul. Diha ra mismo sa giparkingan niini. Suod nga silingan nila si Charlie. Suod, pagkangan nga dug-ol ilang mga balay.
Nagtupad ang ilang mga balay nga nag-atubang sa karsada dapit sa habagatan. Naa dapit sa kasadpan ang balay ni Charlie.
Unya atubangan sa terasa sa balay niya, naa ra ang iyang garahean nga sementado. Distansiya la’g duha ka dupa ang garahean gikan sa bongbong sa ilang lawak ni Sonia. Maong dungog kaayo niya ang mga kasikas sa pagdiskarga sa mga gamit ni Charlie.
Wa hinoon natukaw si Sonia. Kay nagmata na man siya. Apan naghigda gihapon. Tupad sa iyang wala si Hernan iyang kapikas. Nagpiyong pa. “Unsa man rong saba sa gawas?” ni Hernan. Nakamata. “Si Charlie, nag-ilis og ligid sa iyang sakyanan” ni Sonia. Nipiyong og balik si Hernan. Gusto pang matulog.
“Di lang nimo tabangan si Charlie, isip usa ka silingan?” ni Sonia. Nibuka og balik ang mga mata ni Hernan. Nisaka ang mga kilay. Nangunot ang agtang.
Silingan tuod nila si Charlie. Apan di sila maayo’g relasyon. Usahay magtinagdanay sila. Usahay, dili. Depende lang sa huyop sa hangin. Kay may pagkahanginon man si Charlie.
“Suod nato siyang silingan. Apan dili suod nga higala. Gawas pa, wa man gyud ta kasakay anang iyang sakyanan. Kadaghan na man ta sayloi ana sa karsada!” ni Hernan. Nipiyong og balik. Niliso sa wala. Nibangon na lang si Sonia aron magdigamo sa ilang pamahaw. (Kataposan)