Adan Sorry

Gula 37

Nakurat si Carlo sa pagbira sa iyang amahan kaniya.

“Carlo, akong anak pinangga ni papa.” Paglibkas pagbalik sa susamang pulong ni Arturo. Nanghupaw ang ulitawo gitan-aw ang panagway sa amahan nakita niya nga mitan-aw ang amahan niya nga hiyong ang mata timailhan nga hubog gyud kaayo kini. Inanay nga mipiyong ang amahan nga nagunit sa iyang bukton gikuha ni Carlo ang kamot nga migunit kaniya ug gipahimutang sa may tiyan sa amahan.

“Biyaan una tika pa magkuha lang kog labakara ug planggana nga may tubig aron kailisan tika sa imong pangkatulog,” matud pa sa anak, ug mibarog kini. Nagkuha og gamay’ng planggana, ingon man labakara, nagbutang og tubig inadlaw sa planggana ug gikuha ang termos nga may sulod pa nga init nga tubig. Human kini mabuhat ni Carlo mibalik sa kwarto sa amahan  gisugdan pagtrapo sa labakara nga hinomol sa tubig. Pipila ka minutos natapos ang gibuhat nga pag-atiman sa amahan nangita og pangkatulog si Carlo, apan nakahinumdom siya nga basa pa diay ang maong sapot ug way laing pangkatulog ang iyang papa. Busa gihabolan na lang niya kini nakamatiklod si Carlo nga milihok ang amahan gitan-aw ang panagway niini. Hinay nga mibuka ang mga mata ni Arturo. Mitutok kaniya ang iyang papa bisan og hubog nakita niya nga may gamay’ng luha nga migitib sa kilid sa mga mata ni Arturo.

“Pa?” bugtong pulong sa ulitawo ngadto sa amahan. “Carlo, anak sorry ha nakulatahan ka ni papa,” pulong pa sa amahan nga mitandog na usab sa balatian sa anak.

“Okay ra pa nakasala man gud ko,” matud pa ni Carlo, nakita sa anak nga mitulo na sab ang luha sa iyang papa.

“Sorry anak sorry, sorry gikulata ka ni papa love tika anak, love kaayo sorry ha sorry  love man ka ni papa,” matud pa ni Arturo nga nag-iyahay pag-agas ang mga luha gikan sa iyang mga mata. Bisan og hubog apan gipabati pa gihapon niya kang Carlo kun unsa ang pagmahal ug pangga niya sa bugtong anak wa sab makapugong si Carlo, nakahilak kini.

“Sorry sab pa katulog na og balik pahulay na aw unsa man? Gigutom ka? Naa may sud-an ug kan-on,” matud pa sa anak ug gipahiran niini ang iyang luha lakip na ang luha nga midagayday sa aping sa amahan. Gihapuhap sa anak ang buhok sa iyang papa inanay na sab kining mipiyong ug natulog pagbalik. Human masiguro ni Carlo nga nahikatulog na ang amahan migawas kini gikan sa kwarto sa iyang papa miadto sa iyang lawak.

Samtang naghunahuna sa nahitabo tali sa iyang amahan nakahinumdom ang ulitawo kalabot sa sabot nila ug sa iyang mga barkada nga aduna silay outing. Nagduha-duha ang ulitawo kun mokuyog ba siya niini apan mas gipili nga modesisyon kini kun makapananghid na siya sa iyang papa.

Sayo sa buntag maoy namat-an ni Carlo nga adunay kasikas sa kusina mibangon kini nasayod siya nga ang iyang papa nagmaniho para sa iyang pamahaw. Tuod man maoy nakita sa ulitawo nga adunay gibuhat ang iyang papa sa kusina.

“Sayo ka man lagi nagmata pagkape na,” matud pa sa amahan nga nagtalikod kay adunay gibuhat milingkud sa lingkuranan si Carlo, nagkuha og tasa nga giandam nang daan sa lamesa ug nagtimpla’g kape.

“Naghuwat baya ko nimo gabii pa gusto unta ko nga makigdungan nimo’g panihapon,” matud pa ni Carlo.

“Pasensya na anak unsaon nga naglami man gud mi og inom uban sa akong mga kauban,” matud pa ni Arturo. Gilingi ang nahimutangan sa anak mitutok kang Carlo. (Sumpayan)