“Ayaw paglangas Darlene, kun dili ka buot nga mamatay,” matud ni kuya Cain nga siga kaayo’g mga mata nga mitutok kanako.
Inanay ko nga nalumoy sa kalisang. Ingon sa nawad-an ko’g umoy. Bisan tutol ang akong kabubut-on apan wala ako makahimo pagpakgang sa tinguha sa akong maguwang.
Diha nga iya nang gipanangtang ang mga salimbong sa akong lawas, ang talinis nga tumoy sa sundang nga iyang gigunitan, gidaitol niya sa akong liog. Nalisang ako pag-ayo.
Subli nga gihagkan ni kuya Cain ang akong ngabil, liog ug dughan. Gikaligoan ko niya’g halok. Buot man ko nga molikay apan wala ako’y mahimo. Gipiog ako sa kaluya ug kahadlok.
“M-maluoy ka nako, k-kuya,” nagkurog ang akong tingog nga nagpakiluoy diha nga gihushos na niya ang kataposang salimbong sa akong pagka babaye. “A-ayaw..”
Apan wala ako paminawa sa akong maguwang. Miarangkada na siya aron pag-angkon sa akong pagkababaye.
Niining higayona, inanay na akong nawad-an og paglaom nga makalingkawas gikan sa mga kamot sa akong igsuon nga nagtinguha og daotan kanako. (Sumpayan)