Hadla sa panahon

Dagtom ang kalangitan. May timailhan nga may nagsingabot nga dako’ng unos, apan wa’y pagtagad si Ronnie sa dagan sa panahon. Hilabihan niya nga hinanoka kay midatom kaniya ang gahom sa alak.

Gikalipay sa iyang asawa nga si Elsa ug sa iyang kumpare Simeon ang mao nga sitwasyon kay ila ang panahon ug wa’y makabalda sa ilang pagabuhaton.

Apan sa diha nga sugdan na unta nila ang ritwal sa himaya, kalit nga mibangon ang inahan ni Ronnie nga may dala’ng bunal. Misutoy og dagan si Simeon nga hubo ang kalawasan.

“Mga banyaga mo! lnyo nga gihubog ang akong anak aron matuman ang yawan-on ninyo nga lihok!” pangasaba sa inahan ni Ronnie ngadto ni Elsa.

Adlaw karon nga Domingo. Igo lang misalop ang adlaw diha nga miabot si Simeon sa panimalay ni Ronnie nga may dala nga alak ug inasal nga baboy para sumsoman. 

Sa diha nga nakita ni Simeon nga milihok na ang painit sa kalawasan ni kumpare Ronnie niya, gisugdan dayon nila ni Simeon ug kumare Elsa ang hikap-hikap. Apan wala nila himatikdi nga may naniid kanila.

“Unsay nahitabo, Ma, saba man kaayo, mo,” sukna ni Ronnie nga nahuwasan.

“Si kumpare Simeon nimo ug ang imong asawa, magduwa na unta’g kayo, kun wala pa nako bantayi,” sumbong sa inahan ni Ronnie.

Nasagmuyo si Ronnie ug nangagiw ang kusog sa iyang kalawasan sa iyang nadungog. Wala siya magtuo nga mabuhat kini sa iyang asawa luyo sa tumang pagmahal nga gihatag niya sa iyang pamilya.

“Ronnie, mangayo ko nimo og pasaylo. Natintal lang ko sa panahon. Molakaw ko, bilin ang duha nato ka anak. Ikaw lang unya ang mopasabot kanila. Mobalik ko kun imo na ako nga pasayluon,” pangindahay sa iyang asawa.

Nahitiurok si Ronnie. Sa gawas, iyang nakita nga kalit nahimong bagyo ang gituohan lang niya nga unos nga mihadla kaganina inubanan sa kusog nga ulan. Apan may pagtuo si Ronnie nga ang bagyo ug ang kusog nga ulan may paglurang.

“Elsa, ayaw na lang paglakaw. Gikinahanglan ka sa atong mga anak. Paninguhaa nga mahimo ka nga sulondon nga inahan sa atong mga anak,” ni Ronnie. (Katapusan)