Gula 18
“Gusto kong moadto ka sa akong gipuy-an karong hapon,” nagkanayon si agaw Paulo.
Nakugang ko sa iyang gisulti. Human sa iyang paglugos nako, nakapangahas pa gyud siya pagdapit nako ngadto sa iyang pinuy-anan? Unsay iyang pagtuo nako, buang nga mosunod lang kun unsay iyang gusto? Huh!
“Dili ko moadto,” gibalibaran ko siya.
“Ngano man?” Misikmat siya. “Gusto kang molikay nako?”
“Angay pa ba kanang ipangutana? Human sa imong pag-among-among nako, nagpaabot ka pa ba diay nga magmaayo ang akong buot nganha nimo? Gikasilagan ko na ikaw.”
“Bahala na’g masilag ka nako. Ang gusto ko nga motuman ka sa akong gusto.”
“Gikasubo ko. Dili ko hungog nga motuman sa imong gusto bisan supak kini sa akong kabubut-on.”
“A, diay. Gusto ka tingali nga may mahitabo sa imong mga ginikanan?”
“Ayaw sila’g hilabti. Wa sila‘y sala nimo.”
“Pwes, tumani ko sa akong gusto. Magpaabot ko nimo sa balay unyang hapon. Ayaw gyud ko’g pakyasa kun dili ka buot nga may dautang mahitabo sa imong tatay ug nanay. Nakasabot?”
Human namulong, mibiya si agaw Paulo sa akong atubangan. – Sumpayan pa