Nakadawat g’yud dayon og reply si Val gikan kang Lorena. Nalipay kini nga dili siya maglisod sa pagsakay. “Ay thank you. Wala makabiyahe si papa karon kay naabereya ang iyang sakyanan. Dia na ko sa akong atanganan,” matud ni Lorena.
Tuod, bisan og wala pa kaayo mapuno ang iyang gimaneho nga sakyanan didto atubangan sa simbahan sa Minglanilla, milarga na si Val ug wala gayud niya palingkori ang atubangan nga lingkoranan.
Layo pa gani ang sakyanan ni Val, nalantawan na niya ang bayhon ni Lorena nga nagbarog daplin sa karsada nga sagad niya nga tindogan samtang magpaabot og kasakyan.
Gihunongan dayon ni Val si Lorena. Nanaog dayon ang konduktor ni Val ug giablihan ang pultahan sa front seat. Nagpahiyom ang konduktor ni Val nga ingon sa nakabantay nga may kaibog ang iyang drayber sa tinun-an.
“Puno g’yud kanunay ang mga sakyanan basta anhi na dinhi’ng dapita uy. Salamat kaayo nga nagkaila na ta,” matud ni Lorena. Mitanyag si Val nga kanunayon na lang niya ang paghapit sa dalaga ug magteksanay sila. Misamot ang panagsuod nila ni Val ug Lorena tungod kay halos kada adlaw na nga makasakay g’yud siya sa sakyanan sa ulitawo. Kun dili sa buntag, adto na siya makasakay sa gabii ug sa front seat gayud sagad siya makasakay.
Miabot ang bakasyon. Usa ka adlaw, nakasakay si Lorena sa sakyanan ni Val apan didto kini sa luyo. Apan diha nga nakakanaog na ang pasahero nga naglingkod sa front seat, gipabalhin ni Val si Lorena sa paglingkud tupad kaniya.
“Asa ka man karon Lor?” gisukna ni Val ang dalaga. “Wala may klase, suroy-suroy ko sa siyudad. Maayo unta og wala ka pa mag-drive kay magkuyog ta,” matud ni Lorena. (Sumpayan)