Ang gikagubtan

Hapit na mag-alas singko sa hapon kong miabot duol sa kompaniyang gitrabahoan sa akong bana. Mga bayente metros akong banabana sa gilay-on nga among nahimutangan sa taksing akong gisakyan. Gusto nakong matino ang tinuod nga tabi bahin sa akong bana.

“Dong, aduna unya tay sundan nga sakyanan,ako ray mahibawo, nimo,” pasidaan ko sa taksi drayber.

“Ok, mam,” mubong tubag sa drayber. Sa among pag-estambay sulod sa taksi nalingaw ko sa mga awit nga lunlon binisaya nga gipatugtog sa drayber. Wa tuyoa mibalik sa akong hunahuna usa ka bulan ang nakalabay.

“Susan, kanunay kong makita ang kotse sa imong bana nga mag-estambay sa usa ka balay sa barangay Mansinitas,” balita ni Lita, suod kong higala.

“Kliyente lang siguro nila sa bangko,” panalipod ko sa akong bana.

Mao kadtoy sinugdanan sa among kagubot sa akong bana. Sulod sa napulo ka  tuig namong kaminyuon hapsay ug linaw ang among pagpuyo. Mapinanggaon si Ronnie sa iyang pamilya.

“Ron, tug-ani lang gud ko sa tinuod. Aduna koy suod nga higala nga misugilon nako, nga kanunay  niyang makita ang kotse mong mag-estambay sa usa ka balay sa barangay Mansinitas,” prangka ko ni Ronnie.

“Ayaw lagi pagtuo, nianang mga intriga, Susan. Mao lang kanay mahimong pabilo sa atong kagubot,” ni Ronnie.

Napakgang ang akong paghandom sa nangagi dihang gipahibalo ko sa taksi drayber nga migawas na ang mga empleyado. Gisundan namo ang pulang kotse sa akong bana. Nasangko kami sa usa ka balay sa barangay Mansinitas. Nakita ko si Ronnie nga may dalang mga prutas nga misulod sa balay. Misunod ko sa pagsulod. Ug nakita ko nga may masakitong babaye nga naghigda sa katre.

“Susan, siya si Manang Rose, akong maguwang. Anak siya ni papa ug sa babaye nga mao untay iyang pangasaw-on. Apan wa motugot ang iyang ginikanan kay kabos lang ang kaliwat ni Manang Rose. Mao nga si mama maoy gipangasawa ni papa,” asoy ni Ronnie nga maoy nakabuka sa akong hunahuna. (Katapusan)