Unya naghilak si sister Veronica nga migakos pag-usab ni Rey. Gigakos usab ni Rey ang madre. Napiyong niya ang iyang mga mata ug napaak ang iyang waet samtang nagahapuhap sa likod ni sister Veronica.
“Pag-ayoayo sa imong kinabuhi,” namulong si Rey sa dihang milugak ang ilang pagginaksanay.
“Daghang salamat,” ni sister Veronica pa. “Hinaut unta nga...”
“Nga unsa?” sukit ni Rey. “Nga makabaton ka na og kalinaw sa hunahuna,” gitiwas ni sister Veronica ang buot niyang isulti kaganina. “I-ampo ko nga magmalipayon ka sa imong kinabuhi.”
“Ayaw na ko’g hunahunaa,” ni Rey pa. “Maoy hunahunaa ang imong kaugalingon. Human niining panagkita nato karon, gusto ko nga kalimtan na nato ang nangangi.”
“Dili na ba diay kita magkita pag-usab?”
“Wala pa ako masayod. Ang kahigayonan ray makatubag nianang imong pangutana, sister Veronica.”
“Wa ka na ba masuko nako?
“Bisan kanus-a, dili mahitabong masuko ako kanimo. Ug nasayod ka na sa hinungdan, sister Veronica. Gimahal ko ikaw.” “Wa ka na mahiubos?”
“No hard feeling, sister Veronica.”
Nakapahiyom si sister Veronica. Unya, wala tuyoa, nahapagakos na usab siya kang Rey. – Sumpayan pa