Nanag-as na usab ang bangkil ni Elvira

Unsa, nasakit si Elvira?” ni Kutoy pa nga nahibulong sa gitaho ni Osting kaniya. Bag-o pa gani silang nag-istoryahay ni Elvira ug hilabihan gani niining pangomedya kaniya kay may pagka-siaw lagi kining babayhana nga dunay puwesto sa painitan sa tabo sa Ngilit.

“Oo, Toy ug naa ron siya sa ilang balay. Ug wala na ang iyang painitan,” ni Osting pa. Kini si Osting ug Kutoy suod nga managhigala ug hangtod karon nga duna na sila’y tagsatagsa ka pamilya, wala gihapon mausab ang ilang pagtagdanay, suod lang gihapon sila.

Ug kini si Elvira gikaibgan ni Kutoy sa hilom. Alang kang Kutoy gibati siya’g paghigugma sa dalaga bisa’g duna na siya’y asawa. Ang iyang asawa nga si Ciriaca way kalibotan sa kaibog sa iyang bana ngadtong Elvira.

Ug karon nahibulong siya nganong nasakit si Elvira. Unsa may iyang sakit? Ug aron gyud pagseguro nakahukom si Kutoy nga iyang duawon sa ilang balay. Wala na man goy mga ginikanan kini si Elvira ug ang iyang manghod nga lalaki na lang ang gikauban niini sa ilang balay. Tuod, sa didto na siya sa balay ni Elvira nianang pagkagabii, iyang nakita nga naghigda kini sa katreng kawayan. Luya na kaayo.

“Unsay nahitabo nimo, uy, Elvie?” ni Kutoy pa. “Kakalit gud sa nahitabo nimo nga karon nagluya ka man nga puwerte pa gani natong kataw-anay kagahapon didto sa imong painitan sa tabo sa Ngilit. Unsa man diay ang imong sakit?”

“Kutoy, dali may isulti ko nimo,” ni Elvie pa.

“Unsa man na?”

“Kupting tuo kong kamot.”

“Aw, kana ra diay, oo, kuptan nako.”

“Ay, salamat, Kutoy, karon makapahuway na ko,” ug gipiyong ni Elvira ang iyang mga mata sa dayon. Patay na siya. Nabugtoan kini dihadiha sa iyang kinabuhi ug sa nahitabo kaniya nakahatag og dakong kalibog kang Kutoy. Ug si Tasyo nga manghod niini misugilon nga may samad dapit sa ilok si Elvira nga maoy hinungdan sa kamatayon.

“Mao na, Manoy Kutoy, gidunggab si Manang Elvira kagabii,” ni Tasyo pa. “Ug salamat nga imong gidawat ang iyang gibilin kanimo...”

“Gidawat? Unsa may akong gidawat, ha, Tasyo?”

“Ang iyang pagka-mangtas nga ungo,” mitutok si Tasyo kang Kutoy. Sa gusto ma’g sa dili ni Kutoy, nadawat na  niya ang pagka-ungo ni Elvira.

“Manoy Kutoy, karong gabii, kuyog tang duha adto ta mangabat sa silingang baryo...” (Kataposan)