Ang nahagsa nga ayroplano

Mikusog ang kuba sa akong dughan dihang nasawod sa akong panan-aw ang naguhayguhay nga lawas sa daghang mga pasahero sa Jet-liner nga nahagsa sa among darohan. Naputol-putol ang lawas sa ayroplano ug mikatag ang patay’ng lawas sa mga pasahero. Nakras kini sa dakong umahan nga akong gitikad ug naatol nga nagdaro ko ginamit ang turo kong kabaw. Maayo na lang gani kay layolayo da ang gihagsaan niini gikan sa akong nahimutangan...

Pipila ka adlaw ang milabay, kalti nga mibutho sa among balay ang akong magulang nga si Ramon. Dugay nang wala ko makita si Manoy Ramon kay miabrod man siya. Taudatod na siyang nagtrabaho sa laing nasud ug magpadala sab og kuwarta sa akong mga ginikanan alang kanamo matag bulan. Ning iyang pagbutho karon, nagmalipayon kaming tanan, kay sa pagkatinuod lang, wala man gyud siya mosulti kanamo kung kanus-a siya mopauli!

“Nakita mo ba gayud ang pagkahagsa sa ayroplano, Dong Rey?” Sukna ni Manoy Ramon kanako human sa makabusdik namong kinan-anay. Daghang pagkaon ang gipalit ug gipaluto sa akong magulang niadtong higayona nga naglakip na sa litsong baboy, litsong manok, kaldiritang kanding ug uban pa.

“Nakakita gyud ko, Noy Ramon!” Nako pa sa tumang kamapagarbohon, “Naatol gyud to nga nagdaro ko ginamit ang turo natong kabaw. Hayag sab kaayo ang adlaw niadtong higayona, Noy Ramon kay mag-alas onse na man kadto sa kabuntagon. Sa sinugdan, nabati ko ang kusog nga buto sa itaas ug sa akong paghangad maoy nasawod sa akong panan-aw ang usa ka ayroplano nga mibaliwliw paingon sa ubos. Didto gyud kini mohagsa sa atong umahan!”

Nahilom si Manoy Ramon ug daw may gihunahuna. Unya, “Kuyogi unya ko sa dapit nga maoy nahagsaan sa ayroplano, Dong, kay duna koy tan-awon!”

Miyango ko isip pag-uyon sa gusto sa akong magulang. Unya misugod dayon ko’g inom sa giandam nga beer uban sa among mga kaparyentihan ug mga silingan!

Nianang pagkahapon, mihilom kami si Manoy Ramon pag-adto sa dapit nga nahagsaan sa ayroplano. Paghimutog namo sa naasoy’ng dapit nakita kong milingolingo si Manoy Ramon nga mitan-aw sa palibot. Nangamatay tungod sa maong hitabo  ang anagon na namong mga mais ug nabantok pa gayud ang dinaro nga yuta. Diha say mga punoan sa mais nga nangasunog!

Mituyok-tuyok ug naglingi-lingi nga daw may gipangita si Manoy Ramon. Unya mitikuko siya samtang nagpadayon sa paglakaw ug gipangwaling ang tag-as nga mga sagbot ug mga dahon nga iyang maagian.

Human sa pipila ka gutlo, nakita ko si Manoy Ramon nga may gipunit nga usa ka gamay’ng butang ug gidali sa pagsulod sa gamay’ng bag nga gibakos niya sa iyang hawakan. Pagkatapos, miduol siya sa akong nahimutangan.

“Ayaw pagsaba nga duna koy gipangita dinhi, Dong ha?” Ni Manoy Ramon pa ug mitando sab dayon ko. Unya nanglakaw dayon kaming duha aron mopauli.

“Unsa man kanang gisulod mo sa bag, Noy Ramon?” Gipangutana ko ang akong magulang tungod sa gibati kong katingala.

Mipahiyom si Manoy Ramon ug mitan-aw kanako. Unya namulong,. “Total.... dako ka na man, Dong Rey, sultihan na lang tika pero ayaw gayud kini’g ipanabi ha!” Ni Manoy Ramon pa dayong abli sa bag ug gipakita kanako ang sulod niini. “Kabahin kini sa bomba nga among gitanom sa ayroplano nga maoy nakapahagsa niini. Ug dakong salapi ang among makuha pinaagi niini kay bayran man kini sa international nga teroristang grupo!”

Kalit nga mikurog ang akong kalawasan ug nanggahi ang akong baba tapos ko mabati ang mga pulong ni Manoy Ramon. Daw dili ko makatuo nga ang akong magulang usa diay ka membro sa teroristang grupo nga maoy naghatag og kagubot sa tibuok kalibotan. Kinahanglan molihok ko dayon aron masumpo ko siya!  (Katapusan)