Unya, wala lang tuyoa, dihay tuhaw mibadlas sa kaisipan ni Sister Veronica. Kun wala pa mokusokuso ang demalas sa iyang gugma, seguradong minyo na sila si Jonathan karong panahona. Nauna pa gani tingali sila’g kaminyo kang Rey (kun husto ang iyang pagtuo nga naminyo na kini). Ug may mga anak na sila.
Gipugos ni Sister Veronica pagwakli ang maong mga hunahuna kay nabatyagan niya nga ingon sa may hait nga mga kuko nga kalit lang mikusnit sa iyang kasingkasing. Dili na siya buot maghandom sa masakit niyang kagahapon.
Buot ni Sister Veronica nga mao na lang ang hatagan og pagtagad ang karon ug ang umaabot. Ug gani iya na kining nasugdan sukad sa iyang pagsulod sa kombento. Nalingaw siya sulod sa kombento. Iyang nasinati ang talagsaong kalipay nga dili masinati sa mga tawong gawasnon.
Alang kaniya, mao kini ang iyang linya sa kinabuhi. Apan nakadayeg usab siya sa mga binuhat nga nagmalipayon sa ilang kaminyoon. Gani dili man niya kalikayan usahay samtang maghunahuna niini nga masina siya. Oo, masina siya sa mga linalang nga nanagminyo. Apan isalindot usab niya pagdali ang maong hunahuna.
Ang halawom nga pagpamalandong ni Sister Veronica kalit lamang natugaw sa dihang milanog sa sulod sa bus ang tingog sa usa ka lalaki nga nakapaigking sa tanang mga pasahero.
“Way magpakita’g daotang lihok! Mamandoon kaayo ang tingog sa lalaki nga nagtion og pistola sa tampihak sa drayber. “Hold-up kini!†-- Sumpayan pa