Wala mapusli

Gilibotan na namo ang imong gitagoan ug wala ka nay kadaganan pa. Busa, gawas na lang ug am po nga malinawon!!!  Milanog sa tibuok dapit ang singgit ni SPO4 Rene Aman kinsa mimando kanako sa paggawas gikan sa akong gitagoang payag.  Milili ko sa gamay’ng lungag sa bungbong ug gisuhid ang nahimutangan sa mga polis nga migukod kanako. Gikulbaan ko. Daghan kaayo sila. Nagkatag lamang sila sa palibot nga pulos nagtion sa ilang mga armas tumong sa payag nga akong nahimutangan. Nakapanglingo ko. Nahunahuna ko nga kung dili pa tungod sa pamilya nga gihimo kong bihag hayan gipaulanan na nila sa mga bala kining gisudlan kong payag.

Gitan-aw ko na usab ang pamilya nga nahimo ko karong bihag. Nanaggakos silang tanan ug pulos naghilak. Nahadlok man gud sila nga pabuthon ko kining gikuptan kong granada. Sa kiliran sa magtiayon nagtiyabaw usab ang duha nila ka mga anak.

Unya nabatyagan kong may kusgan nga kamot nga kalit mikumot sa akong kasingkasing. Gibati ko’g kaluoy ngadto sa akong mga bihag. Sama kanako, kabus usab sila nga naningkamot nga mabuhi pinaagi sa pagpanguma. Alaot sila nga maangin ning problema nga ako karong giatubang. Apan kung wala ko pa buhata ang pagbihag kanila dinhi sa sulod sa ilang payag, sigurado gayud nga patay na ko karon ug dili ko na mahatod ang salapi nga akong tinulis ngadto sa ospital.

Naahat ko sa pagpanulis tungod sa masakiton kong anak nga nanginahanglan og dakong kantidad nga salapi. Alang kini sa iyang operasyon, tambal ug uban pa.

Gikuot ko ang selpon gikan sa tuong bulsa sa gisul-ob kong karsones nga maong dihang nabati kong mibagting kini.

“Dong Fred, hain na man ka karon?” Daw naghilak ang tingog sa pikas linya nga nailhan ko sab dayon.

“Padulong na ko diha sa ospital, Day Rosa, ug dala ko na ang salapi. Paabota lang ko ninyo!” Nako pa ngadto sa akong asawa nga mitawag kanako sa selpon.

Kalit nga mingaab si Rosa ug daw nagminatay. “P-Patay na ang atong anak, Dong! Hu-hu-hu!”

Daw nalusno ang kalibotan ug mitabon kanako human ko madungog ang mga pulong sa akong asawa. Unya mihunat ko’g dagan paingon sa gawas sa payag binitbit ang itom nga bag nga gisudlan ko sa natulis kong salapi. Paghimuntog ko sa tugkaran sa payag, giibot ko dayon ang pin sa granada ug gisulod ko kini sa bag ipon sa mga kwarta.

“Unsa pa may kapuslanan mo nga patay na man ang pinangga kong anak!” Misinggit ko sa tumang kakusog dayong labay sa bag ngadto sa bakanting luna!

Miulbo dihadiha ang bag ug nanuasik ang nabungkag nga mga salapi. Nakita ko pa ang mga piraso niini nga nanugpa ug miipon sa yuta. Unya miawop ang akong panan-aw dihang mipabuto ang mga polis sa ilang armas tumong kanako! (Kataposan)