Maria Magdalena

“Mamalihog unta ko, Sir? Puwede ko magpatabang?” Giingnan ko ang driver. “Nikalit lang kapatay gud.”

Nakasabot dayon ang driver sa akong tuyo niya.

“Unsa man ning imong sakyanan, Ma’am, automatic o manual?” pangutana niya.

“Automatic,” maoy akong tubag.

Iyang giablihan ang hood sa sakyanan ug iyang gitan-aw ang battery. Iyang gidukdok sa usa ka gamay nga puthaw ang battery.

“Sige, Ma’am, paandara kuno,” nagkanayon siya.

Akong gituyok ang car key ug miandar na kini.

“Daghang salamat, Sir,” giingnan ko siya.

“Victor, Victor ang akong ngalan,” nagkanayon ang driver nga nanarapo sa iyang kamot. “Tawga lang ko’g Victor.”

“Tawga lang sab ko’g Maria,” giingnan ko siya.

“Nalipay kong nagkahimamat ta, Maria,” matud ni Victor. “I hope nga way masuko kun makighigala ko nimo.”

Unya gitunol ni Victor ang binukhad niyang tuong kamot alang sa pakiglamano. Nakiglamano ko niya. Gipasiplatan ko lang siya samtang iyang gipiy-it ang akong palad. Namatikdan kong guwapo si Victor.

Dugay kaayong gibuhian ni Victor ang akong mga kamot nga iyang gipig-it. Iya kong gitutokan. Mora’g mahilis ko sa iyang tinan-awan.

“Puwede bang mangayo ko sa imong contact number?” Giingnan ko ni Victor dihang gilugakan na niya ang paggunit sa akong kamot. -- Sumpayan pa