Maria Magdalena - Gula 176

Nasihag ko sa dagway ni Bob ang kamalipayon.

“Abi mo, Maria,” ni Bob pa. “Happy kaayo ko nga mikuyog ka namo. Isipon ko kini nga usa ka special day sa akong kinabuhi.”

“M-mao ba?” Kaswal kong tubag uban ang hilaw nga pahiyom.

“Kini na tingali ang labing malipayon kong adlaw sa tibuok kong kinabuhi.”

Wala ko motingog. Milantaw ko ngadto sa lawod ug maoy akong nakita ang usa ka barko nga naglawig. Dihang mibalik ko’g atubang ni Bob, nagkatagbo ang among mga panan-aw. Nagkatinutokay kami.

“I love you, Maria,” nagkanayon si Bob.

“I-I love you too, Bob,” laktod kong tubag.

Unya gihinay pagpaduol ni Bob ang iyang ngabil sa akong ngabil. Milingiw ko. Gusto kong molikay sa halok ni Bob,

“Ayaw pagbinuang diha kay naay daghang tawo. Duna tay mga kauban. Tingali’g makita ta sa atong mga kauban,” giingnan ko siya. “Mauwaw ko kun dunay laing makakita.”

“Di ta nila makit-an. Magpasalipod ta nianang baroto.”

Tuod man, miipli mi sa baroto nga gibilin daplin sa baybay. Ug nagkaakob gayod ang mga ngabil namo ni Bob. Nagtinal-opay ang among mga dila sa pinadulot nga hinagkanay. Dugay kaayong nag-ukang ang among mga ngabil nga nagtigi pagsupsop sa dugam-is sa gugma. -- Sumpayan pa