Maria Magdalena

Gula 98

May kakulian sa akong matres hinungdan nga dili ko makaprodyus og bata. Matud pa sa doktor, wala gayud paglaom nga makatibuok og bata ang akong tagoangkan tungod kay depektoso man lagi kini.

Misantop dayon sa akong hunahuna nga mao diay nga bisan pila na ka lalaki ang nakahilabot nako, wala gayod ako momabdos. Mao diay kay dili man gayod diay ako momabdos tungod sa depekto sa akong matres.

“I’m sorry, Loves,” giingnan ko si Daniel sa dihang namalik na kami sa hotel nga among giistaran. “Hinaot unta nga ang kamatuoran nga imong nasayran dili makapausab sa imong pagtagad nako.”

Imbes mamulong, usa ka lawom nga panghupaw ang gibuhian ni Daniel. Unya nagpanglingo siya. Naglamugdong sa kasubo ang iyang nawong.

“N-nasuko ka ba nako, Loves?” Gipangutana ko siya.

“Wala man,” niya pa. “Nganong masuko man kuno ko nimo?”

“Tungod kay dili man ko makahatag nimo’g anak.”

“Igo na ba gud nang rason aron masuko ko nimo?”

Wala ko motingog.

“Dili mahitabong masuko ko nimo, Loves. Bisan sa kamatuoran nga atong nasayran nga dili ka makahatag og anak nako, dili kini makausab sa akong pagmahal ug paghigugma nimo,” nagkanayon si Daniel. -- Sumpayan pa