Kamatinud-anon sa pagbati

Sogod, Cebu

Nadungog ko ang tugtugaok sa mga manok didto sa unahan. Kaadlawon na man diay, hilom kong nakaingon. Wala ko lang mabantayi ang pagdis-og sa oras. Si Adonis ug Loyde ang unod  sa akong hunahuna, kini ang hinungdan nga hangtod niining mga orasa wala ko makatulog.

Ang duha ka ambongang lalaki kauban ko sa gitrabahoang opisina sa siyudad. Kun bahin sa kahimtang sa kinabuhi, pulos sila makahatag og haruhay nga pagpuyo sa babaye nga mahimong asawa. Magulang sila og duha ka tuig nako.

Ang nakahasol nako kay silang duha managsama’g pagbati, nahigugma sila nako. Tulo ka bulan na silang naninguha sa akong gugma. Kinsa may say dili mahasol nga naglisod man ko’g pili nilang duha kay sa akong pamatyag sa  akong kaugalingon, sa pinitik sa akong kasingkasing, managsama ko usab silang gimahal?

Kun duha pa lang ang kasingkasing sa tawo, wala gayo’y problema, sugton gayod nako silang duha aron wala’y mahiubos nila. Apan ang reyalidad dili man gayod matuis, usa ra ang akong kasingkasing.

Wala pa gani moabot ang pagsidlak sa adlaw sa kabuntagon, nangandoy ko nga moabot na ang kagabhion. Alang nako, mahinungdanon kaayo ang umaabot nga gabii kay anhi ko masuta kun kinsa gayod kanila ni Adonis ug Loyde ang gitakdo sa akong kapalaran.

Niadtong usang gabii, may gisulti ko kang Adonis. Nahingangha siya.

“Wa ko magbakak nimo, Don. Sa pagtungha pa ko sa college, nakabaton ko’g boyfriend. Natugyan ko sa makadaghang higayon kaniya ang akong lawas.”

“M-Mao ba, Menchu?”

Naghinuktok si Adonis. Sunod-sunod siyang miginhawag lawom.

“Naa ra nimo, Don, kun higugmaon pa ba ko nimo.”

Ang gisulti ko kang Adonis, gisulti ko usab kang Loyde. Managsama sila’g reaksiyon si Adonis. Morag nawad-an sila’g kadasig.

“Nakalian gyod ko ani, Menchu.”

Mao nga nia ko karon, wala makatulog. Nasayod sila si Adonis ug Loyde nga unyang gabii maghulat ko nilang duha dinhi sa balay. Gisultihan ko na sila nga andam kong modawat kun bakwion nila ang ilang paghigugma nako.

Gabii. Nakahuman na ko’g panihapon uban sa akong mga ginikanan ug tulo ka igsuon. Naghulat ko sa terasa. Gitan-aw ko ang akong relo sa pulso, alas siyete imedya. Unya mialas otso, wala’y miabot nila ni Adonis ug Loyde. Mialas nuybe apan wala gihapon. Dihang hapit na moalas diyes, mosulod na unta ko sa akong kuwarto sa pagtuo nga miatras na gayod ang duha sa ilang gugma nako.

Apan kalit nga misayag ang akong nawong. Nahiabot si Adonis. Nagdali kong misugat niya sa akong lagwerta.

“Wala koy labot sa imong kagahapon, Menchu. Magpakasal ta kun sugton ko nimo. Tinuod tikang gimahal.”

“Gisugot na tika, Don. Ang tinuod, wa pay lalaki nga nakahalok nako ug nakaangkon sa akong lawas. Usa ka pagsulay ang gisulti ko ninyo ni Loyde.”

“Nagkasulti na mi si Loyde, miatras na siya sa iyang gugma nimo.”

Nakagakos ko kang Adonis. Natagamtam ko ang unang halok sa mga ngabil ni Adonis. (Kataposan)