Pitaka

Hapit na moabot ang taksi nga akong gisakyan padulong sa amoa. Gikuot nako ang luyohan kong bolsa. Nakurat ko! Wala na ang akong pitaka. Unsa na man lay ibayad nako sa drayber?

Hubog man unta ko, nahuwasan ko, uy! Hain man kaha diay kadto, no? Nahulog, o dunay mikuot? Unya, hinayhinay’ng gipasuroy akong hunahuna balik niadtong mga lugar nga gisudlan ko. Ug didto moungot akong panan-aw sa Sexy bar. Nahinumdom ko ni Kendi, ang suki nakong GRO, kinsa the best modala’g guest. Puwerte ra ba nakong kiat dihang gikatibol ko siya. Bisa’g asa lang tugpa akong mga tudlo ug bisan unsa na lay among gihimo nga makapainit sa lawas namong nanangdikit.

“Wala kaha niya tiyupia akong pitaka, no?” Sukna-pangagpas sa akong kaugalingon. “Abtik ra ba kaayo ni’g mga tudlo ang GRO. Na’aaa...mao na ni ron. Mao na ni tambal sa akong pagkasuroyan!” Wala tuyoa nakapanglingolingo ko. Nagmahay.

“Noy, Noy...” gisangpit ko ang drayber. “Balik ta sa bar, bi, kay wala na man diri sa bolsa akong pitaka?”

“Mao ba, Sir?” sa hamtong pa nga misunod gilayon sa akong hangyo.

Dali ra ming maibot sa sexy bar. Pastilan, nanirado na ra ba! Haskang kusogang butokbutok sa akong dughan. Wala na, T.Y. na gyud tong pitakaha.  Di na gyud to mahibalik!

Maayo gani kay dinha pay witer nga nagbarogbarog tungod sa among gihunongan. Gibuksan ko ang bentana sa taksi ug ako siyang gipangutana: “Dong, di ba mahimo kuyogan ko nimo didto sa sulod?”

“Uy, Sir, ikaw diay ni?” Timbaya sa witer nga nakaila diay nako. Unya miakbo sa atop sa taksi ug mipasabot: ”Hala, Sir, fully locked na ra ba ang pultahan. Ultimo kami, dili na makasulod. Kay ngano man diay unta, Sir?”

“Nawala man gud akong pitaka. Gusto unta kong susihon didto sa akong gilingkoran ganina. Basig nahulog lang.” Seryoso kong tug-an.

“Aw, imong pitaka diay ang gibalik nimo dinhi, Sir?” Misanag ang dagway sa witer. “Atua, napunitan ni Kendi. Kun gusto ka, atua ron siya sa Altitude Dance Hall sa Lahug, nagdisko. Apasa lang! Tuod man, giadto nako ang maong sayawanan. Pagsulod pa lang nako, mao dayoy misugat sa akong panan-aw si Kendi nga lingaw kaayong misadsad paris sa iyang mga higalang GRO. Sa wala’y langay, giduol ko siya. Mihunong siya pagsayaw ug iya kong giubanan sa counter, diin didto niya gibilin iyang bag. Aduna siya’y gikuha -- ang nawala kong pitaka.

“Nia ra, Dods, oh!” Gaan kaayo ang buot ni Kendi nga mitunol sa pitaka ngari nako. Unya nananghid dayon: “Sige, Dods, biyaan una tika, ha? Kay mag-disco pa mi!”

Gitsek-ap nako tanang sulod sa pitaka. Bisan usa ka pirasong papel, wala gyu’y nawala. Gikan sa ATM card hangtod sa mga tuski’g nga salapi, ang tanan intak. Sa labihan kong kalipay giapas ko si Kendi. Didto sa dance floor, gitunol ko kaniya ang tres mil pesos agi’g pahalipay sa nauli kong pitaka. Apan wala niya kini dawata. ”Ayaw, Dods,” uy!” Niya pa nga puwerting wakli sa akong palad nga mopaslak unta sa kuwarta ngadto sa iyang bolsa. Labihan gyud niyang nakabalibad.

Mora’g nahilis ko sa akong gibarogan. Gibati ko ang tumang kaulaw sa kaugalingon. Nagtuo man gud ko nga si Kendi sama sa ubang GRO kiriwan, mapahimuslanon ug agap sa salapi. Apan buotan ug very honest diay. Wala ko kapugong sa mga kablit nga gihagawhaw sa akong kasingkasing. Gigakos ko si Kendi ug gihagkan sa lips, kinsa mibalos usab. Karon, nahibaw-an na nako. Dili diay akong pitaka ang iyang gusto. Lahi diay! (Kataposan)