“Busa ampingi ang inyong relasyon. Tungod kay buotan ang imong asawa ug anaa lang siya andam muonong kanimo bisan sa kalisod,” giingnan ko si Tinley.
Igo lamang nanghupaw si Tinley. Naghinuktok sa gisulti ko kaniya. Nagduko siya sa akong atubangan. Wala’y mga pulong nanglugwa sa iyang baba.
“Ako pa nimo, Tinley, mohunong ka na niining bisyoha,” giingnan ko siya. “Magbasol ka ra unya kun magkasakit ka.”
“Kay may sakit ka diay?” sukit ni Tinley.
“Ngano?” matud ko. “Ako ra bay babaye dinhi, ako ra bay burikat nga imong gigamit?”
Wala siya motingog.
“Bisan pa pananglit kun ako ray babaye ang imong gigamit,” nako pa. “Dili ta makaseguro kun wa ba koy sakit. Lainlain gud ang lalaki nga migamit nako. Sa matang sa akong trabaho, dili kami luwas gikan sa sexually-transmitted diseases. Unya, kun matakdan ka, unsaon na man lang? Mag-unsa na man lang ang imong pamilya. Delikado pa imong matakdan ang imong asawa. Way bale nako kay nakadawat na man ko bisan unsay mahitabo nako. Mao gud ni akong trabaho.”
Human sa panagsulti namo ni Tinley, nanggawas kami sa balay nga akong gipuy-an aron mobalik na sa downtown. Kay wala nay kasakyan paingon sa downtown niadtong tungora sanglit lawom nang gabii, naglakaw kami paingon sa eskina sa may highway diin may mga sakyanan nga mangagi bisan sa lawom nang kagabhion. -- Sumpayan pa