Mingaw ang balay sa among pag-abot. Sanglit nasuheto ko niini, kadali ra nakong nabuksan ang pultahan. Wala na nako pasigaa ang suga aron dili ko mamatikdan sa among silingan nga may kuyog akong lalaki. Ug ang kahayag lang sa akong cellphone ang among iwag.
Sulod sa akong kuwarto, gipahimuslan namo ang higayon. Si Tinley wala’y kalainan sa usa ka gutom nga leyon nga mitapuko kanako.
Human kami mosangko sa kinapungkayan sa himaya, mihigda si Tinley sa akong tupad. Mihangos siya sa tuman nga kakutas.
Dangtag pipila ka gutlo, mihangyo si Tinley kanako.
“Puyde morebansin?” niya pa. “Nakuwangan ko, da.”
“Dugangi tong imong gibayad,” matud ko.
“Wa na man koy kuwarta,” matud niya. “Puyde utang?”
“Aw, wa nay usab,” dayon nakong bangon.
Nag-ilis dayon ko sa akong sinina.
“Bangon na diha, uy,” giingnan nako si Tinley. “Mamalik na ta sa downtown.”
Mihinay pagbangon ang kanahan. Nasayod kong gikuwangan pa siya sa among gibuhat. Pero dili sab ko magpahilabot niya nga libre, uy. Mahigam pa lang siya.
Namalik kami sa downtown sa siyudad. Wala na ako makakustomer og lain pero nangahalin ang mga babaye nga akong gipang-deal. -- Sumpayan pa