“Porbida gyud ninyong mga lalaki, no. Bisan duna na moy asawa, mo-sideline pa gyud mo sa laing babaye. Bisan minyo na, mangita pa gyud og lain nga dugang na sa gasto.”
“Nindot man sab gud kun magpalain usahay. Kun sa sud-an pa, lain na sab nga potahe aron dili puol.”
Mipataliwala kanamo ang kahilom.
“Unya,” ni Tinley pagkilab sa pipila ka daklit. “Puyde ka?”
“Aw, kursonada man kaha ka?” matud ko.
“Oo, lagi.”
Misanong ko sa hangyo ni Tinley. Maayo na lang kini. Daginoton nako ang iyang P200.
Nagkasinabot kami si Tinley. Maong gisukna ko dayon siya kun asang motel kami magtagay sa kalipay.
“Di lang ta mag-motel,” niya pa.
“U-unsa?” nakugang ko. “A-asa man diay ta magkuan?”
“Bisan asa lang,” matud niya. “Wa na man gud koy laing kuwarta. Wa na ko’y ikabayad sa motel. Pasensiya na ka, ha, last money na lang nako ang P250.”
“Pastilan, pagkapuwerhisyo baya nimong kustomera ka,” nakaingon ko.
Unya, dihay akong nahunahunaan. Maong ako dayon kining gihimo. Nanakay dayon mi og PUJ nga magbiyahean paingon sa akong gipuy-an. Gidala ko si Tinley sa akong gipuy-an. Maayo didto kay wala’y makatugaw namo. Nag-inusara na man lang ko sa pagpuyo sa akong balay. -- Sumpayan pa