Tiguwang na si Igso. Daghan na sab siya’g mga apo. Sa tulo niya ka mga anak si Bentong ray naminyo. Ug kay hubakon man intawon si Bentong maong dili siya mahimong moalsa’g bug-at kay musamot ang hubak.
Ug si Bentong dunay anak nga babaye ug dihang nadalaga na kini, daghan kaayong nakadayeg niini. Ug matag gabii duna gyu’y daghang mangharana ni Herminia. Guwapa kaayo kini nga pagka dalaga. Kun itandi siya sa mga sikat nga mga batan-ong artista, tingali hitupngan man ang iyang katahom apan dili hilabwan. Usa ka gabii, nakugang si Herminia dihang may nanitsit kaniya. Ug kay hayag ang buwan nakita niya didto sa dakong punoan sa Kamansilis ang usa ka dakong tawo nga ang nawong kabayo. Ug mikurog si Herminia ug misinggit, “Ma, Pa, tabang mo, may tawo nga ang nawong kabayoooo! Naa ra siya diha sa may dakong punoan sa kamansilis sa atong atbang..!”
Midalig duol sila si Bentong ug ang iyang asawa nga si Tiyang ug ilang gigakos si Herminia nga nangurog sa kahadlok. Kay nakadungog sa singgit miduol si Igso, ang apohan.
“Kapri, Kapri, ang imong nakita, Minyang,” ni Lolo Igso pa ngadto sa apo. “Sige lang, kay akong adtoon.”
Tuod, didto si Lolo Igso sa atubangan sa dakong kahoy nga kamansilis. Ug kay duna siya’y orasyon, nagyamyam siya ug unya iyang gisangpit. “Adorniyoooo... nganong mibalik kaaa ... di ba miingon ka nako, nga dili ka na mopuyo diha sa among kamansilis?”
“Ooooo, Igsooooo! Pero, unsaon naibog kong Herminiaaa!
“Dili ko gusto nga imong kaibgan si Herminia kay kaming mga kalibutanon dili angay kaninyo nga mga dili ingon kanamo...” Ug midugang si Igso. “Basi’g nalimot ka nga magkaribal ta kaniadto, ug ako ang nakaangkon sa gugma ni Alfreda. Unsa man, gusto ka nga magsangka ta’g balik?”
“Makalagot ka, Igso, nagsalig ka sa imong orasyon. Kun wala pa nang imong orasyon, angkonon nako si Herminiaaa!” Ug nahilom. Pagka gabii, gibato ang balay nilang Igso ug nanghupo sila. (Kataposan)