Pinalitan ko ang tubig sa planggana upang ang ibabang bahagi ng katawan naman niya ang aking pupunasan.
Sinabi ko kay Rashid na tanggalin niya ang kanyang pajama upang mapunasan ko na siya. Nakatingin na naman sa akin na para bang nag-uurung-sulong at nagpapahiwatig na huwag ko nang pakialaman ang ibabang bahagi.
"La," sabi. Huwag na raw.
Naggalit-galitan na ako. Kapag hindi napunasan ang mga hita, tuhod at singit niya ay hindi siya gagaling. At kapag hindi siya gumaling, hindi siya makapaglalaro ng football. Kailangang gumaling siya para makapaglaro at matalo ang kanilang kalaban at nang maipadala sila sa ibang lugar sa Saudi. Napatangu-tango ito sa mga sinabi ko. Naisip ko na sadyang bata pa si Rashid at dapat lamang palang utuin para pumayag.
Para hindi na makatanggi, ako na ang nagtanggal ng kanyang pajama. Pinababa ko siya sa kama at binatak ko pababa ang pajama. Walang brief ang kumag. Paghatak ng pajama ay nakita ko ang nakabiting "upo" na tila lulugu-lugo. Walang sigla. Walang pakialam. Me sakit din sa tantiya ko ang mahabang "upo". Pero kyut itong tingnan. Makinis at tila masarap damahin ng mga palad at lasahan ng dila kung pakikialamang lantakan ang nakabiting "upo". Perpekto ang pagkakahubog.
Hinagilap ko ang bimpo at itinubog sa tubig na may alkohol. Piniga. Aywan ko kung bakit ang "upo" ang inuna kong punasan kaysa sa mga singit-singit na pinagmumulan ng init. Nasarapan si Rashid sa paghagod ko sa "upo". Parang nabubuhay ang dati’y walang sigla at lulugu-lugo.
(Itutuloy)