“BAKIT ka nagulat nang sabihin ko ang pangalang Melchor, Numer?’’ tanong ni Imelda.
“A, kasi’y may kasamahan din akong Melchor sa Saudi Navy noon.’’
“Babaero rin? ManloÂloko rin?’’
“Ah hindi. Mabait yung kasama kong si Melchor. Makadiyos, mabait at mabuting ama. Kaya nang banggitin mo ang pangaÂlang Melchor kanina na dati mong kasintahan na niloko ka, nagulat ako. Kasi nga’y yung kilala kong Melchor ay ubod nang bait.’’
“Ah kaya pala nagulat ka.’’
“Oo. Gaano kayo kaÂtagal na naging magkaÂsintahan ng Melchor na ‘yun?’’
‘‘Sampung taon.’’
“Matagal pala. Masyado kang nasaktan?’’
“Oo naman. Akala ko kasi kami na ang magÂkakatuluyan. PaÂniwala ako na matapat siya at talagang ako lamang ang babae sa buhay niya. Mali pala ako. Yun pala, habang magkasinta-han kami, mayroon pang isang nililikot at binuntis. Ang sakit Kuya Eddie.’’
“Kaya mula noon, hindi ka na nagmahal uli?’’
“Oo. Natakot akong masaktang muli.’’
“Pero may nanligaw pang iba matapos kayong magkahiwalay ni Melchor?’’
“Meron pero sarado na nga itong puso ko.’’
“E ngayon puwede nang buksan?’’
“Puro ka biro, Numer.’’
“Hindi ako nagbibiro.’’
Binago ni Imelda ang usapan.
“Uy anong balita kay Abdullah. Sabi mo, ikaw ang bahalang magsabi sa kanya nang tungkol kay Doc Sam.’’
“Ay oo nga pala, may nangyaring maganda! Minsan, naglalakad ako sa Aiport Road, malapit sa Saudi Navy HQ, hiÂnintuan ako ni Abdullah. Pinasasakay ako sa kotse niya. Naka-sibilyan siya. Sumakay ako.’’
(Itutuloy)