Ikaw at ang buwan sa aki’y iisa
ang mukha mo’y buwang aking sinisinta;
nang minsang magtago sa ulap ang ganda
pusong nagmamahal biglang nangulila!
Nang ang liwanag mo ay muling magningning
diwa ko’y naghangad na kita’y akyatin;
mataas na langit nais kong marating
upang kahit sinag ay aking maangkin!
At nang ang mukha mo’y nag-iba ng anyo
parang bangkang pilas na kakapiraso;
lalo kong hinangad tayo’y magkasuyo’t
tayo’y magkaangkas -- b’yaheng paraiso!
Kung araw ang buwan ay hindi matanaw
pagka’t nagtatago sa init ng araw
pag ito’y lumantad kung gabing mapanglaw
masaya ang gabi -- maganda ang buhay!
Napagod ang puso at ako’y naidlip
liwanag ng buwan sa dampa’y sumilip,
ikaw pala mutya’y di na panaginip
pagka’t tayong dalawa’y nasa isang banig!