Samtang nalipay kita nga ang mga mall, ug ubang mga establishments nga nagpabayad sa ilang mga parking spaces, ang provincial capitol ug ang Metropolitan Cathedral, wala pa mopatuman sa ordinansa nga naghatag og free parking sa mga senior citizens sulod sa tulo ka takna.
Sa pangutana kun wala pa ba nila i-implement ang maong ordinansa, standard nga tubag sa tigkobra sa parking fee: “Wala pa may instruction, Sir!” Lagmit exempted sila. Kun mao, wala tay mahimo ini.
* * *
Nagsugod na’g pamunga ang kadanghag sa tawo. Matag bundak sa ulan, baha dayon. Resulta kini sa pagpasagad sa tawo. Samtang matulisok nato ang gobyerno sa kapakyas pagsulbad sa suliran sa pagbaha, kaylagi, politika ang ilang priority, kita mismo, ikaw ug ako, maoy angayan manubag niining tanan.
Sa among panahon, bisag unsaon pagbundak sa ulan, bisag magbagyo pa, walay lunop, walay landslide nga manghitabo. Niadtong mga panahona, wala pay klaro nga drainage system. Gagmay pa kaayo ang mga open canal.
Karon, gumikan sa pagpasagad sa tawo, bisag ordinaryo lang nga ulan, mobaha dayon ang Colon ug ubang mga dapit sa dakbayan. Ngano man ni?
Gipamutol nato ang kakahoyan, gitak-opan ug gitukoran nato og kabalayan ang kasapaan ug mga waterways, gihugawhugawan nato ang mga estero, nagpasagsad kita’g labay sa basura, ug dili kita mosugot nga i-ban ang paggamit sa mga plastic bags.
Kining tanan, sa ato pa, ikaw ug ako, maoy nakaingon ning atong suliran karon sa pagbaha. Buot ipasabot nga tungod kay kabahin kita sa pagmugna sa suliran, daku ang atong kaakohan pagsulbad niini.
Akong usbon, kun unsa man karon ang atong suliran sa pagbaha, kita maoy nakaingon niining tanan. Of course, makapangutana usab kita ngano nga wala kini i-anticipate sa atong mga lider sa unang mga panahon.
I can imagine nga duna unta kitay zoning ordinance, building code, anti-littering ordinance ug mga balaud nga nagdili pagpamutol sa kahoy ug nagdili sa squatting … apan kining tanan, wala mapatuman sa hingpit.
Karon, lungsod, wala kay katungod pagbagulbol batok sa gobyerno, tungod kay tipik ikaw sa suliran. Maoy atong paningkamotan karon nga mamahimo usab kitang tipik sa solusyon.
Ambut kun di ba kaha ulahi na ang tanan. Kusog ang lanat sa panahon, naapsan kita sa mga dagkung suliran. Unya, ginagmay ang atong solusyon. Apan, kun magtinabangay kita, together we can make things happen.