Usa ka higayon niana, nisakay ko og taxi gikan sa Patria Building. Paingon ako sa North Bus Terminal aron mopauli na. Ang driver bisan wala pangutan-a ang nagkanayon kanako. “Pangandoy ko unta nga makahuman gyud ang akong bugtong anak sa kolehiyo mao nga ako nagkugi taman sa ginhawa kay lagi akong asawa Sir, nagluib man gyud kanako!” Igo lang kong mipahiyom. Sa akong tan-aw anaa ang kamatinud-anon sa iyang gipamulong. Gani, emphatic pa kaayo siya sa iyang pagpaambit niini. Misalig siya kanako nga akong paminawon ang iyang pagpaambit bisan pa man kun lumalabay lamang ang among panagkuyog.
Ang tawo ingon nga malambigiton ang dili mahimong motak-om lamang aron himuong usa ka tinago ang iyang damgo ug pangandoy. Gikinahanglan nga iya kining imantala ngadto sa uban. Kinahanglang masayod ang kalibutan nga sama sa uban aduna siya’y pangandoy. Nganong kinahanglang himuon man gyud ni sa usa ka tawo? Kini aron maugmad niya ang mosunod:
1. Ang kasibot nga iyang himuong kamatuoran ang maong pangandoy ug dili usa ka mugna sa hunahuna lamang.
2. Ang paggambalay og promised plan sa maong pangandoy. Aron diha sa iyang hunahuna ug kasingkasing, kini maoy iyang kusog nga kab-oton niya adlaw-adlaw sa iyang kinabuhi.
3. Ang paghimo sa maong pangandoy ingon nga giya ug latid sa matag adlaw’ng paningkamot ug paninguha alang sa katumanan niini.
4. Ang pagsilsil sa alimpatakan nga kining maong pangandoy dili usa ka dakong imposible.
Sa pagnaog nako sa maong taxi, akong nakita nga sama ni Brad gikinahanglang akong amomahon ang akong pangandoy sanglit sama kaniya, ako lamang ang makahimo sa pagtuman niini kun bisan unsa man ang anaa sa akong imahinasyon ug nagtuo ako nga ang maong pangandoy maghatag kanako og kalipay.