Piyesta kadto sa kapilya mao nga dunay misa. Sa pagkakita sa pari sa dagway sa maong kapilya siya nagkanayon sa mga sityohanon: “Mas maayo unta nga atong masirhan kining kapilya ug masemento na lang ang flooring niini aron inig mag-ulan dili ta maghitak dinhi.” Unya usa ka tigulang lampingasan ang nagkanayon: “Unya asa naman mi agi Padre?” Ang pari mitubag: “Bogo ka man tingali!” Dunay pultahan manong!” sa pari pa nga napikal.
Dili man tingali rason ang giingong kakabos aron dili matarong ang balay alampoanan. Tinuod, mahinungdanon ang mga tawo nga nagpalibot niini apan lagi, gumikan sa kakulang sa pagsabot mao nga mas daghang higayon nga nahimong pakapin na lang ang usa ka Santos nga unta siya man unta ang gipasidunggan. Sa matag higayon nga dunay misa, ang kapilya mantinilan lang og sound system nga pwerting bungola samtang sa diskohan ang sounds makabungog gyud taman sa ginhawa.
Ang atong mga buildings maoy mosalamin kanato nga nagpalibot niini. Maingon nga sila atong giporma sila usab ang nag-umol kanato. Mao nga karong panahona, daghan gihapon ang haguka sanglit dili man maantigong moladlad sa mga prayoridad. “Maluoy ka Padre kay kami kabus lagi tawon maglisud man gani sa among kalan-on?!” Mao lagi unya nganong ipanglabay ra man nila ang manggatos ug linibo nga kuwarta sa buwangan? Kaluoy ni Manoy hapit na lang siya mamatay apan wala gihapon siya maantigong mogamit sa iyang sentido komon ug daghan nato ang sama kaniya.