Kining nahitabo ni Manny Pacquiao, sa akong nasayran, dugay-dugay na man ko ning kalibutan, una kini, first time nga nahitabo sa natad sa pamoksing sa tibuok kalibutan. Usa na siya ka legend. Talagsaon kaayo ug lagmit di na matupngan ug labaw pang dili na malabwan ni bisan kinsa pang boksidor di lang sa Pilipinas, sa Asia, kondili, sa tibuok kalibutan.
Daghan ang nakuyawan ni Hatton – kaylagi, usa ray pilde sa iyang record sa pamoksing. Apan, mahimo diay nga first round pa, pakatulgon na siya ni Pacquiao.
Unsa may iyang alas? Sa atong nasayran ug suma pa sa foreign media: ang iyang speed ug pag-ampo. Sa kanunay natong makita, sa tanan niyang mga sangka, inigsaka gyud niya sa ring, una niyang buhaton sa di pa, magkapaykapay sa kamot, mao ang pag-adto sa iyang poste, moluhod ug mangadye. Ug matag karon ug unya, during the fight, dayon nang sangka sa sunod nga round, ato siyang makita nga manguros.
Tan-aw ra ba nako, dili pakitang tao ang iyang pagpangadye, ilabinag lig-on ang iyang kontra. Alang niya, ngano gud tawon nga iya mang lanahan ang Ginoo ug nganong magpabilib man siya?
Speed and prayer. Mao kini ang wala sa daghan nato. Kaha, daghan kaayo tag speed, apan, kulang sa timing, ug walay pag-ampo. Maoy hinungdan nga bisan ang mga yawan-on natong mga tinguha, magmalampuson man, apan, walay blessing sa Ginoo.