samantalang ako naman sa lupa ay isang lawa;
kung ang gabi’y madilim na at ako ay titingala
tayong dalwa’y magkatabi sa tubig kong mapayapa!
Nasa tubig ang ganda mo sa lawa kong may bituin
sapagka’t ang iyong ganda may repleks’yong maluningning;
kaya ako sa lupa man maligaya ang damdamin
agwat natin malayo man lagi pa ring magkapiling!
Kung ang gabi ay maulap at hindi ka lumilitaw
lawa akong nagsisikap — sana ikaw ay matanaw;
datapuwat kung ang ulap ay may bagyong kaulayaw
ang puso ko’y nagdurusa pagka’t ayaw mong pasilay!
Nagtatago ka bituin sa patak ng tubig-ulan
kaya ako’y isang lawang sa pag-agos tangay-tangay;
kung ang agos ay huminto saka pa lang matatanaw
ang ganda mong nasa langit bituin kong minamahal!
Dahil lawa lamang ako’t bituin kang sakdal ganda
naglaho man yaong bagyo nasalunga’y mga baha;
kaya putik, mga yagit kaulayaw sa pagsinta
kailan kaya sa tubig ko’y muli kitang makikita?
Sana’y walang bagyo, walang baha at wala ring ulan
upang ang ganda mo’y palagi kang namamasdan;
pero dito sa daigdig kung ang buhay nati’y ganyan
ako’y lawang matutuyo walang tubig na kikinang!
Saka ngayong naglaho na ang balakid sa pag-ibig
nakita kong nagluningning ang ganda mong nasa langit;
sa ubod ng aking puso’y muli tayong nagkalapit
pagka’t ikaw saka ako’y magkatabing maiidlip!
Sabay tayong maglalakbay sa lundo ng pangarapin
hanggang ako’y makasapit sa langit mong mabituin;
umaga na — pero tayo’y magkatabi’t magkapiling
tala ka na’t ako naman ang lawa mong naglalambing!