Kaiba ang Ina at ang puso nito;
Ang lahat ng Ina ang tanging ginusto
Ligaya ng anak — ligaya ng bunso!
Ang Ina ay Inang laging nagmamahal
Ilan man ang anak na kanyang iluwal;
Mabuti’t masama ang anak na basal
Minamahal niya na sa puso’y bukal!
Mayro’ng mga Inang nang dahil sa anak
Hindi alintana saanman masadlak;
Kahi’t kamataya’y kanyang hinaharap
Upang ipadama ang kanyang paglingap!
Mayro’ng mga Ina na handang magdusa
Upang mailigtas ang anak na sinta;
May mga Ina pang pati kaluluwa
Ay handang isugal para sa anak n’ya!
May mga Ina pa na ang tanging hangad
Maging matagumpay ang mahal na anak;
Kahi’t musmos pa nga at kulang sa edad
Pinag-aaral na sa eskwelang tanyag!
At may mga Inang ang dangal at puri
Ay inilulusong sa dagat-asupre;
Tanging nais nila sana’y mapabuti
Ang kinabukasan ng anak na tangi!
Kaya ang daigdig ay hindi daigdig
Kung wala ang Ina na hulog ng langit;
Siya ang sandigan nitong pananalig
Simbulo ng buhay — tapat na pag-ibig!
Sa balat ng lupa kung ang Ina’y wala
Ay wala rin tayo sa ating buntala;
Sa lahat ng taong nabuhay sa lupa
Ang Ina ang siyang pinakadakila!