Giasoy ni Longfellow ang sugilanon sa usa ka monghe kang kansang buhat mao ang paghatag og hinabang sa mga makililimos sa may ganghaan sa monasteryo. Usa niana ka gabii ang maong monghe nakakita og panan-awon. Iyang nakita ang hanap nga panagway ni Kristo nga nagkidlap-kidlap. Dili tiaw ang gibating kalipay sa maong monghe tungod sa maong panan-awon. Apan sa kalit lang, nahapugwat siya tungod kay nibagting ang lingganay sa may ganghaan sa monasteryo timailhan nga naa na pud ang mga makililimos. Naglibog siya kon unsay iyang unahon. Ang Pagsinati ba sa maong Panan-awon sa Ginoo diha sa iyang lawak o ang paghimo ba sa iyang naandang tulomanon. Nihukom siya nga iyang himuon ang iyang tulomanon alang sa mga makililimos. Iyang gibiyaan sa makadiyot ang maong panan-awon og giatiman niya ang mga makililimos. Sa dihang nahibalik siya sa iyang lawak, nalukop kini sa usa ka kahayag! Ug didto natataw niya ang atong Ginoo nga nagkanayon: "Kon wala pa nimo lihoka ang imong tulomanon, hayan, nibiya nako." Matud pa ni Kristo sa tumang kalumo.
palibot nato nga ni-representar sa kang Kristong Pagkahari."