Dili na ikatingala sa mga lumolupyo dinhi sa sityo Dahon-Sangig ang bahin sa pagkapalahubog ni Pinot. Kada-adlaw gyud kini ug kun dili tuba ang iyang imnon, mo-order siya’g usa ka kahong beer sa ilang Magda-Pater nga dunay tindahan sa may eskina sa bingkahan.
Hinuon di man mangita’g away kini si Pinot sa higayon nga mahubog na kini siya. Ang mahitabo mao nga magkantakanta siya ug huma’g kantakanta magwandog-wandog dayon paglakaw paingon sa baybayon ug adto siya mohigda sa sea wall.
Kausa dihang taob ang dagat nahagbong kini si Pinot kay sa iyang pagliso habig sa tuo gamay na man lang ang lugar sa gihigdaan niyang sementong lingkoranan ug maayo kaayong pagtimpasaw sa dagat. Way mitabang kang Pinot kay lagi nadungog man gud sab kini nga gipatakdan kuno pagka-ungo didto sa isla Huyophuyop.
Daghang wala motuo apan dihang nakakita sila’g usa ka dakong iro nga itom nga naglakaw sa may utlanan sa sagingan ni Temoy-Candida maong nagduda na gyud sila nga kini si Pinot usa na ka mangtas nga ungo.
“Unsay ungo gud. Naa ba guy ungo nga palahubog?” nagkanayon si Pahak, ang sugarol og hantak dinhi sa sityo Dahon-Sangig. “Maglisod pa man gani na si Pinot og lakaw paingon sa ila kanang mahubog na siya, mangabat pa hinuon. Kamo no wala lang gyud moy laing nahimo dinhi kun dili ang pagsige’g libak sa mga taga dinhi sa ato.”
“Tinuod man sab ning among gitabi ba, Pahak,” ni Sabel nga budlat maoy mitubag kang Pahak. “Duna may nakakita ni Pinot nga nagtuwad sa ilawom sa punoan sa Kolo sa ka Tibong ug matud pang Tibong si Pinot gyud ang iyang nakita ug diha pa gani sinuka ni Pinot, “dihay taligsik nga misugod na’g panutho sa payag nga gitapokan sa mga libakira apan kalit silang nakugang dihang ilang nakita si Pinot nga nagdulong paingon sa ilang nahimutangan. “Hala mo, nia ra ba si Pinot paingon dinhi lintian gyud mo,” ni Pahak pa.
Wala dangti’g dugay diha na si Pinot.
“Sayod kong inyo kong gilibak. Ako ang inyong gisumsoman dinhi nga ako usa ka ungo. Oo, tinuod nang inyong gisulti, ungo bitaw ko, pero, dili ko mangunay og silingan uy. Ang akong gustong balbalon kadto rang mga silingan nga tabian nga sama ninyo...”
Ug gitagsatagsa’g tutok ni Pinot ang mga nawong sa mga libakira nga pinangulohan ni Sabel. Tungod niini, nag-iyahay sila’g pamiya sa ilang nahimutangan nga ingon sa nahadlok kang Pinot, samtang si Pahak nakighinabi kang Pinot.
“Ako to silang gipangkasab-an, Bay Pinot, kay ikaw ang ilang gi-estoryahan dinhi,” ni Pahak pa. “Ungo kuno ka, mao tong ako silang gikasab-an...” Miigham si Pahak.
Igo lang mipahiyom si Pinot. “Salamat, Bay. O sige biyaan ta una ka.”
Unya nianang pagka-ugma sa gabii samtang si Sabel nagluto sa ilang panihapon ug wala ang iyang bana kay tua pa sa dagat, kalit lang nga mitumaw si Pinot. Isog kaayo kini’g tinan-awan.
“Sabel,” niini pa. “Maayo kay ikaw rang usa dinhi ron.”
“Pi-Pinot, unsay imong buhaton nako nganong misaka ka dinhi sa among balay, wala ra ba dinhi ang akong bana, tua sa dagat,” nataas ang tingog ni Sabel apan kalit lang nga gikuptan ni Pinot ang iyang suwang ug gihagkan ang iyang mga ngabil. Ingon sa wala moreklamo si Sabel.
“Budlaton ka’g mga mata, Sabel, apan nindot ka’g lawas, ug kay nag-inusara na man lang ko sa balay, gusto ko nga kita nang duha ang magpuyo. He, he, he, ayaw kabalaka kay patay na ang imong bana akong gibalbal, ang iyang lawas ron naglutaw na nga wala’y dugo. Tana adto na ta sa balay aron lipayon tika, kay nindot magmahal ang usa ka ungo. Unya nahibulong si Pahak sa iyang nakita, kay si Sabel didto na man mopuyo sa ka Pinot. Naglibog si Pahak. (Kataposan)