Kadali rang nasabotan sa ilang mga ginikanan ang ilang kaminyoon. Gitakda gilayon ang ilang kasal. Maoy napiling petsa sa ilang pagpakasal ang petsa 6 sa sunod bulan. Kaliwat man gud og Insek ang inahan ni Melvin ug suwerte alang kanila ang pagminyo atol sa petsa 6.
“Excited kong nagpaabot sa adlaw sa atong kasal, An,” nagkanayon si Melvin usa ka higayon nga sila rang duha sa balay.
Wala motingog si Annie. Naglamugdong ang iyang panagway.
“Nga-ngano, An?” Nakapangutana si Melvin nga ingon sa nakamatikod sa kasubo nga milabhag sa iyang nawong. “Wa ka ba diay malipay nga kaslon na kita.”
“N-nalipay man, Melvin,” ni Annie pa. “Pero may tinagoan ko nga angay mong masayran sa dili pa kita kasal.”
“U-unsa kana?” Mikunot ang agtang ni Melvin.
Nanghupaw si Annie. Unya nakabaton na siya’g kaisog sa pagtug-an ngadto kang Melvin sa giingon niyang tinagoan. Nga dili na siya putli nga pagka-babaye. Nga gikatugyan na niya ngadto kang Edelmar ang iyang lawas sa wala pa kini moadto sa London.
“Gitugtan ko kini kanimo,” ni Annie pa, “samtang may panahon ka pa sa pagsibog sa atong kasal. Di ko gustong imong sudyaan kun minyo na unya kita tungod lang niining maong tinagoan.”
“Dili kana ang importante alang nako, An,” nagkanayon si Melvin. “Wa koy labot sa imong kagahapon. Ang importante alang nako mao ang imong karon. Ang importante mao nga gimahal mo na ako ug gimahal ko usab ikaw.”
“A-ang buot mong ipasabot nga...” -- Sumpayan pa