GULA 210
Kalit mibukal ang dugo ni Carlo. Nagkayo ang iyang mga mata nga mitan-aw kang Ramon Diaz.
“Sobra na kining imong gibuhat, Mr. Diaz,” nagpaminti si Carlo. “Dili na kini makataronganon.”
“Relaks lang, Carlo,” ni Mr. Diaz pa. “Tingali baya og atakehon ka ug dili na unya hinuon makaabot sa adlaw nga gitagal ko alang kanimo.”
“Nganong giapil nimo si Lixie?” Sikmat ni Carlo. “Wala siya’y atraso kanimo.”
“Walay makapugong kanako, Mr. Guieb, kun unsay akong buhaton tungod kay ako ang labing gamhanan. Mahimo ko ang tanang gusto kong himuon.”
“Hain nimo tagoi ang bata?” nanglagtiw ang kalayo sa mga mata ni Carlo nga misulimbad pagtan-aw kang Diaz.”
“Ayaw kabalaka,” maoy tubag. “Maayo ang iyang pagkabutang.”
Gimandoan ni Ramon Diaz ang mga disipulo niini sa paggapos nila ni Arlin ug Lexie. Nanggawas dayon ang mga Tambayawan sa langob human maseguro nga maayo nang pagkagapos ang duha ka babaye.
“Carlo,” mibandabanda ang tingog ni Lexie sulod sa langub. “Unsa man kining hitaboa?”
“Taas kaayong estorya, Lexie,” ni Carlo pa. “Ang hepe sa kapolisan sa Mabini maoy utok niini. Siya diay ang tawo nga akong gipangita.”
“U-unsa?” ni Lexie nga nahikugang.
“Siya diay ang nagpatay sa akong mga ginikanan. Siya usab ang lider sa kulto nga naglihok karon dinhi sa Mabini. Igsoon niya si Korporal Diaz, kadtong police scalawag nga akong napatay didto sa Cebu.”
“Kadtong police nga maoy nagpatay sa imong manghod?” suna ni Lexie.
“Oo,” matud ni Carlo. Unya dihay laing mitungha sa iyang hunahuna. “Suginli ako, Lexie, kun nganong nadagit ka usab sa mga sakop sa kulto.”
“Ila kong giatangan sa akong paggawas sa publikasyon,” misugod pag-asoy si Lexie.” -- Sumpayan pa