Gula 122
Nahaigking si Carlo Guieb sa kakalit sa pagbagting sa iyang cellphone nga wala niya damha. Gikuha niya ang modernong kahimanan sa komunikasyon gikan sa bolsa sa iyang diyaket. Wala siya’y ideya kun kinsa ang nanawag. Dihang iyang gitamdan ang caller ID sa cellphone, iyang nasuta nga si Lexie Orioque ang nanawag kaniya.
“Sweetheart,” paraygon kaayo ang tingog ni Lexie.
Si Maj. Dick Campo nagpakahilom lang.
“Yes, Sweetheart,” matud ni Carlo. “Unsay balita?”
“Dia na ko sa Cebu,” matud ni Lexie. “Nagsakay ko karon og taksi.”
“Diay ba?” ni Carlo pa. “Kumosta ang imong pagbiyahe?
“Okey lang,” tubag ni Lexie. “Walay kakulian.”
“Maayo hinuon,” ni Carlo.
“Ikaw?” ni Lexie pa. “Komusta ka diha? Hain ka karon?
“H-ha?” nahakanga sa makadiyot si Carlo. Nakahunahuna siya nga dili maayong sultihan si Lexie nga gikaengkuwentro niya ang mga sakop sa kulto aron dili kini mabalaka. “Aw, m-maayo man. Dia ko karon sa kuwerpo sa kapolisan. Sa opisina sa hepe.”
“Pag-amping kanunay,” pahinumdom ni Lexie. “Dili ko buot nga may daotang mahitabo kanimo.”
“Ayaw kabalaka,” matud ni Carlo. “Sa tanang higayon nag-amping ko.”
Sa ilang pagpanamilitay, gitapos nila ang ilang panagsulti pinaagi sa mga pulong sa paghigugma.
“Imong bata?” nangutana si Maj. Campo nga ang buot ipasabot mao si Lexie. Bata ang gigamit niining termino alang sa pulong hinigugma.
“Oo,” mubong tubag ni Carlo. “Taga Cebu.”
“Unsay tuyo?” nagkatawa ang hepe. “Gi-surveillance ka?”
“Wala man,” ni Carlo pa. “Nangumusta lang.”
Wala na mopasupot og laing pangutana si Maj. Campo. Igo na lang kining mitutok kang Carlo. -- Sumpayan pa