Gula 49
Mihunong sab ko paglakaw. Miatubang ko ni Jovie.
“Di ko gustong may makakita nako nga may kuyog nga lalaki,” gipasabot ko ni Jovie. “Maong ako na lay lahos sa bay.”
“Ikaw sab,” ni Jovie pa. “Pag-amping sa imong pagpauli sa inyo. Gabii na ra ba.”
“Salamat sa pahimatngon. Ayaw kabalaka. Ako’y bahala sa akong kaugalingon. Mag-amping ko kanunay.”
Unya gihagkan nako ang aping ni Jovie. Pagkahuman, mitalikod na siya kanako. Milakaw paingon ngadto sa ilang balay.
Apan sa wala pa siya makapahilayo sa akong nahimutangan, gisangpit ko siya. Mihunong siya ug milingi nako taliwala sa luyahong kangitngit nga gidan-agan na sa bag-o lang nisubang nga buwan.
“Ngano?” Nangutana si Jovie.
“Unsa may imong ipangatarongan kun pangutan-on ka sa imong parents nganong nagabhian ka’g pauli?” Gipangutana ko siya.
“Ako nay bahala,” maoy iyang tubag. “Ayaw lang kabalaka.”
“Okey. Pero taronga kanang imong linaktan.”
“Ngano man diay?”
“Nagkaang-kaang ka man gud, maila nga bag-o lang naigo.”
“Buing...”
Mipadayon na paglakaw si Jovie. Wala una ko mobiya sa akong nahimutangan. Gilantaw ko si Jovie nga naglakaw. Dihang wala ko na siya makita ug nabanabana kong nakaabot na siya sa ilang balay, mibiya na sab ko sa maong dapit. Milahos na ko’g pauli sa amo.
Nagmingaw na ang among balay sa akong pag-abot. Nahikatulog na tingali ang akong mga ginikanan. Kalit lang kong gikulbaan. -- Sumpayan pa