Gula 35
Nagtinal-opay ang mga dila namo ni Gelia sa pinadulot nga hinagkanay. Nagtuo kong giganahan siya sa among gibuhat kay gikabyon man niya ang iyang duha ka kamot sa akong liog.
Nakamatikod sa maong tilimad-on, misugod dayon ang akong kamot sa pagkiat. Gipanghinol nako ang sensitibong mga parte sa iyang lawas bisan wala pa nako matangtang ang iyang gipangsul-ob.
“T-tingalig may makakita nato,” giubanan og hangos ang pagsulti ni Gelia, masabot nga gibati na niya ang gana ug kahinam.
“Ayaw kabalaka,” gihagawhaw nako ang akong tingog. “Kita rang duha dinhi. Nanan-aw ang tanan sa programa sa eskuylahan.”
Nagpadayon ang init kaayo namong lips-to-lips. Nakasabot ko nga mora’g wala pay kasinatian si Gelia sa maong buhat. Kinahanglang ako pa siyang giyahan aron siya maka-respond sa among gibuhat.
“A-ayaw,” gipugngan ni Gelia ang akong kamot dihang gihan-an ko na’g panangtang ang mga butones sa blouse nga iyang gisul-ob.
“Pasagdi ko,” giingnan ko siya.
“This is not the right place.”
“Pwes, mamalhin ta’s laing dapit.”
Wala mosupak si Gelia sa akong sugyot. Namiya dayon mi sa kamatsilisan. Misantop sa akong hunahuna ang usa ka karaang balay unahan og diyotay sa munisipyo sa lungsod nga wala nay nagpuyo. Didto nako dad-a si Gelia. Sa sinugdan, nagdumili siya pagsulod.
“Tingalig naay multo diha,” niya pa.
“Naa ra sa imong hunahuna ang multo,” giingnan ko siya. “Dali na.”
Misulod mi sa balay. Wala mi maglisod pagsulod kay wala na may sira ang pultahan sa maong balay. Naguba na kini. Gigakos dayon nako si Gelia sa nakasulod na kami sa karaang balay. -- Sumpayan pa