Gula 29
Wala nako hatagi’g pagtagad ang pagtuaw ni Crisanta sa gibating kasakit. Alang nako, natural lang kining bation sa usa ka babayeng virgin. Misantop sa akong hunahuna nga tinuod gyud diay ang akong nadungog kaniadto nga mobatig kasakit ang babaye sa unang higayon sa pagpakig-sex.
Mipadayon ko pagsansan. Sa matag irog sa akong limbas patidlom ngadto sa kahiladman ni Crisanta, moagutnga ug moagulo siya sa kasakit. Mora’g gusto ko niyang itukmod. Gisakitan siya’g maayo. Pero wala gyud ko magpakabana. Mora hinuon og misamot ang akong tinguha pag-angkon sa iyang pagkababaye dihang nakadungog ko sa iyang agutnga ug agulo.
“Dili nako, Jose,” nagkurog ang tingog ni Crisanta. “Please...”
“Ayaw paglihok,” giingnan ko siya. “Hapit na mosangkad.”
“D-di na ko kaagwanta...”
“Antosa lang. Ingon ana gyud kuno ang first time.”
Ug misansan na sab ko. Mihiwid si Crisanta sa gibating kasakit. Unya, hinurot ang tanang kusog iya kong gitukmod. Napahigda ko sa iyang tupad. Mitimbakuwas siya pagbangon ug gisul-ob ang iyang mga sapot.
“Ato una ning tiwason,” giingnan ko siya.
“Di na ko,” ni Crisanta pa. “Bahala ka diha.”
Ug human makailis, midali siya paggawas sa payag. Iya lang kong gibiyaan. Wala na siya mamati bisan giunsa nako siya pagtawag.
Nahapalingkod ko sa salog sa payag. Na-disappointed ko sa nahitabo. Nahinugon ko sa nasugdan na unta namo ni Crisanta. Wala mahinayon ang among pagtagay sa kalipay tungod kay wala siya makaagwanta sa kasakit sa pagsulod sa akong limbas sa iyang flower.
Anugon gyud kaayo. Pero dili pa gyud tingali panahon nga makatilaw ko’g himaya sa usa ka babaye. Unya, may nahinumdom ko nga nakapahinuktok kanako. -- Sumpayan pa