Gula 28
Tungod ba kaha sa gibating kahinam, mora’g wala gani makamatngon si Crisanta nga natangtang na nako ang mga salimbong sa iyang lawas ug mao na lay nagpabiling nagtabon sa iyang tinagoan ang nipis niyang undies.
Gipadayon ko ang pagtukbil sa sensitibong mga parte sa lawas ni Crisanta. Kutob sa akong nahibaloan nga diskarte sa pagana akong gi-apply kaniya. Misalir tingali ang inantigo kong paagi kay mihangos ug miinga man siya, walay kalainan sa kabaw sa among silingan.
Dihang ingon sa giganahan nag maayo si Crisanta, ako siyang gibaswat ug gidala sa sulod sa payag. Gipahimutang ko siya’g hinay sa salog. Gipahigda. Unya nagdali-dali kong panangtang sa akong gipangsul-ob.
“Unsaon ko nimo, uy?” Nakapangutana si Crisanta.
“Relaks lang,” giingnan ko siya. “Akoy bahala nimo.”
“Dili ko...mahadlok ko...”
‘Ayaw kabalaka. Malipay lagi tang duha.”
“Mga batan-on pa ra ba ta. Ti-tingalig...”
“Ayaw na paghunahuna bisa’g unsa, okey?”
Nahilom si Crisanta. Wala na mopalag. Gipadayon na nako ang pagpabatyag niya sa kalalim sa romansa aron dili na gayod siya mo-ik. Gidiskobre ko ang tanang lalim nga bahin sa iyang lawas.
Dihang akong nasuta nga giganahan na gyud og maayo si Crisanta, mihinay ko’g puwesto sa taliwala sa duha niya ka paa. Mikusog ang pagbutok-butok sa akong dughan sa dihang gition na nako ang nangisog na pag-ayo nakong limbas sa bukana sa iyang flower.
Mao na gyud ni! Nakatuaw ko sa hilom. Gibati ko ang kahinam nga makatilaw na gyud og himaya sa usa ka babaye.
Misugod dayon ko pag-indayog.
“Agoy!” Nakatuaw si Crisanta. (Sumpayan pa)